Nasze podmorskie żony

Ocean ich rozdzielił. Lea wyruszyła na misję w głębiny, przygoda, która miała skończyć się na obserwacji podmorskiego życia przedłużyła się nieoczekiwanie. To, co dzieje się w głębinach całkowicie odmieni życie członków misji badawczej, pośród mroku i dziwnych odgłosów tracą zmysły, nie każdemu uda się przeżyć, a Ci którzy się uratują będą do końca życia odmienieni. Lea przestanie przypominać siebie, metamorfoza dokona się nie tylko na poziomie umysłu. Ocean ponownie wezwie ją do siebie.

Nasze podmorskie żony to wspaniała opowieść przepełniona strachem, który odczuwa każda z bohaterek. Mira obawia się o życie małżonki, strach dławi jej gardło, a niewiedza dezorientuje codzienne czynności. Oceaniczne dźwięki i ogłupiająca czerń sprawiają, że Lea traci zdrowy rozsądek, głębia przepełnia ją strachem o własne życie.
Dno oceanu przeraża i fascynuje. Książa niesamowicie oddziałuje na czytelnika wprowadzając sporą dozę niepokoju, zostawiając jednocześnie mnóstwo pytań. Bardzo podoba mi się w jaki sposób Julia Amfield połączyła gatunek horroru z wątkiem romansowym, jest tu zarówno i strach i odrobina pikanterii. Przeszkadzało mi natomiast zbytnie przeskakiwanie z osób i tematów, trudno było mi wtedy odnaleźć więź z bohaterkami.
Autorka idealnie odtworzyła oceaniczny klimat, każdy zwyczajowy gest nosi tu znamiona wody, a postaci mają swoje przypływy i odpływy. Czytając czułam na języku smak słonej wody, a przed oczami układały się wizje ostrygowego połysku ciała ...