Niedorozmowy. Kategoria niezrozumiałości w poezji Krystyny Miłobędzkiej

Dla tytułowej „niezrozumiałości” w poezji Miłobędzkiej najważniejszy okazuje się wyeksponowany już przez Friedricha Schillera kontekst zabawy (gry). Strategie wypróbowywane przez poetkę aktywizują odbiorcę jako członka potencjalnej wspólnoty, opartej nie - jak w Gadamerowskim modelu rozmowy - na podzielaniu znaczeń, lecz właśnie na doświadczeniu uczestnictwa w grze. „Grając z dobrym nastrojem Miłobędzka nastraja nas na wspólnotę” – to przedostatnie zdanie książki. Ostatnie nawiązuje natomiast wyraźnie do rozważań o semantyce kategorii niezrozumiałości z „Wprowadzenia do monografii”: „Niezrozumiałość jest błogosławioną winą poezji”.