Noc rudego kota

Książka jest zgoła taka sobie przeciętna . Jako rasowa kociara , kupiłam ją właśnie ze względu na kota w tytule i kocie oczy na okładce . Czytało się całkiem sprawnie mimo niedociągnięć chyba drukarskich , bo '' złożenie '' druku było mocno niechlujne , złe połączenia liter lub wyrazów , czasami brak spójników i miejscami całych słów . Niedbałość o znaki interpunkcyjne .
Sama intryga mimo trupów raczej opisana w jakiś mało poważny sposób . Może odniosłam takie wrażenie przez pewną infantylność głównej bohaterki Christine Bell ? . Że już nie wspomnę o rudej kotce , która śpiąc , kiedy Christine pisała swoją książkę na komputerze i budząc się za każdym razem kiedy ta , robiła sobie przerwy w pisaniu (co jest wyraźnie zaznaczone w powieści) nagle śpi jak kamień i pozwala się zapakować do wora i niemal ukraść .

Każdy kto choć trochę zna koty , wie że takie coś jest niemożliwe . A na pewno bardzo niewiarygodne . Nie podobały mi się też miejscami komentarze autorki zupełnie zbędne dla akcji . Jak na przykład taki '' Była stanowczo zbyt atrakcyjna jak na osobę , która spędza całe dnie w przychodni weterynaryjnej '' . Czyli znaczy się że co ? Każda pani weterynarz musi być ostatnią szkaradą i pasztetem jak to czasem teraz mówią nastolatki ? A już jak nastał wątek romansowy (bo przecież bez tego się nie dało) i dwoje zakochanych zaczęło '' ćwierkać '' do siebie i spijać sobie z dziobków , poczułam się mocno przelandrynkowana . A nadmiar cukru jak wiadomo , szkodzi . ...