O drogę harcerstwa

Od lat paru patrząc zblizka na pracę harcerską widzę, że przeżywa ona w chwili obecnej dość ostry kryzys. Znam jego przyczynę. Każda organizacja przechodzi różne fazy swego rozwoju — słabnie, to znowu wzmacnia się — rozwija. W chwili obecnej jednak kryzys w Harcerstwie ma głębsze podłoże, jest prawie powszechny i chociaż w przejawach swoich postępuje powoli i nie gwałtownie, ma jednakże oznaki niepokojące. Wynikł on z racji wyczerpania się Harcerstwa, z niemożności podołania trudnościom. — Harcerstwo przeciwstawić Życiu dziś może tylko Ideologję, a traci swą wartość jako System i Organizacja. Sądzę, że Harcerstwu oddam usługę, objektywnie przedstawiając stan jego — co skłoni je może do wejścia na drogę zdobywania dla siebie godności i praw należnych, oraz skieruje wysiłki do stworzenia większej siły organizacyjnej; Społeczeństwu oddam też usługę, dając mu poznać stan Harcerstwa i pobudzając go do szczerej pomocy Harcerstwu pozostającemu pod Jego opieką. [ze Wstępu]