W 1659 roku w wyniku krwawych wydarzeń na ziemiach ukrainnych król Jan Kazimierz Waza nadał Bohdanowi Chmielnickiemu władzę hetmana kozackiego i prawo do sprawowania władzy w ramach tzw. autonomii kozackiej. Można się spierać co do tego, czy był to zalążek państwowości ukraińskiej, czy też nie, jednak na pewno był to sygnał dokonujących się zmian społecznych, kulturowych, a także państwowych na tamtych terenach. Efektem tych wydarzeń z czasem stała się dominacja nad obydwoma żywiołami polskim i kozacko-ukraińskim, państwa rosyjskiego, które nie tylko opanowało te ziemie, ale także stało się dominium o nieograniczonej władzy. Katarzyna II Wielka pozostaje dla obu narodów symbolem utraty niepodległości, niezawisłości czy też autonomii. W efekcie kultywowanie własnej tożsamości, kultury czy języka musiało dokonywać się w warunkach braku swobody, a często wręcz prób ich likwidacji.Wspólne marzenia o niepodległości połączyły oba narody w momencie upadku starych mocarstw w wyniku pierwszej wojny światowej. Wspólne marzenia dały jednak nie tylko porozumienia i walkę ramię w ramię, ale także ostry spór i wrogość trudną do zlikwidowania. Także następne lata nie były łatwe, okres drugiej wojny światowej te problemy tylko zwiększył. Dziś z perspektywy wolnych i niepodległych państw, Polski i Ukrainy, można pokusić się o próbę pokazania wspólnych dziejów, rozmowy o tym, co dzieli i łączy.