Osiemdziesiąt dni niebieskich

Jeśli porównać dni niebieskie do żółtych, to faktycznie są lepsze. Jednak książka dalej przynudza opisami muzycznymi jak i otoczeniem. Seks wciąż jest obrzydliwy, uczucie jest dziwne. Jak można kochać i pozwalać innym na udziały w orgiach?! Nie wiem... Jednak jestem już na dniach czerwonych, i warto powiedzieć, że ta seria nie ma nic wspólnego z BDSM. Nic a nic. Jest to powieść erotyczna, ale bardziej przypomina odrażające wyznania rozwiązłej kobiety, która "nie jest sobą" jeśli nie wypełnia ją mężczyzna... w jakimkolwiek otworze (utworze?) i jakikolwiek mężczyzna. Hah. Jest tak zdesperowana, że stoi na ulicy jak prostytutka (nago, tylko w płaszczu i gorsecie podpiersiowym) i nawet pijany menel nie chce jej, cytuję: "zerżnąć". Ubawiła mnie ta jej desperacja ;)

Według mnie poprzednia część była lepsza od tej, mianowicie, fajnie były opisane te ,,podchody" Daniela względem Summer. Dało się zauważyć rodzaj gry z jego strony. Tutaj natomiast opis trasy Summer, opisy, opisy i jeszcze raz opisy. Jestem rozczarowana także zakończeniem.