Pamiętajcie, że byłem przeciw. Reportaże sądowe

Chciałoby się napisać: "Dziś prawdziwych reporterów sądowych już nie ma...". Bo w czasach internetu, amatorskich zdjęć i nagrań, a przede wszystkim pogoni za "newsem" i tanią sensacją nikomu nie opłaca się utrzymywać na etacie dziennikarza, który będzie przesiadywał na rozprawach sądowych i rozprawy te rzetelnie relacjonował. Kogo dziś zresztą obchodzą rozprawy sądowe? Obecnie wyroki feruje się tuż po zdarzeniu na internetowych forach bez żmudnych ustaleń i analizy akt.

Dlatego zbiór reportaży sądowych z czasów PRL autorstwa Barbary Seidler to ciekawy przykład "starego" dziennikarstwa, tak różnego od tego, z czym mamy do czynienia dzisiaj. Autorka w ciągu kilkudziesięciu lat swojej pracy uczestniczyła w wielu procesach sądowych, przede wszystkim karnych, bo przecież wszelkiego rodzaju zbrodnie od zawsze karmiły społeczną ciekawość. Niektóre z nich, jak proces w słynnej "aferze mięsnej", były i wciąż są powszechnie znane, o innych nikt już nie pamięta.

Trzeba przyznać, że autorkę cechuje niezwykły zmysł obserwacyjny. Barbara Seidler oprócz zwięzłego podania istoty sprawy i zreferowania przebiegu postępowania, pisze bowiem przede wszystkim o ludziach i rzeczywistości, w której żyją. O oskarżonych i pokrzywdzonych. To im się przygląda, to ich opisuje. Niekiedy mocno wchodzi w ich świat. Kreśli obraz ich domów i rodzin, odwiedza ich po procesie, rozmawia z nimi, niekiedy próbuje pomóc. Nie osądza, nie ocenia, nie usprawiedliwia, nie polemizuje. Pokazuje jed...