Pelargonie

Proza wspomnieniowa z pierwszych lat powojennych (z odwołaniami do okupacji i Holocaustu), obrazująca niezwykle wiernie realia epoki, wczesne, inicjacyjne doświadczenia inteligencji z generacji wojennej. Autorce z sugestywną "naiwnością" udaje się utrwalić rytuały wiejskiej codzienności, zabawy, naukę, smaki i zapachy prowincjonalnego ubóstwa. Przede wszystkim jednak ukazana jest ogromna ciekawość dla cudowności i tajemniczości świata.