Piorun

,,Piorun, mając przerażający wyraz twarzy, wpatrywał się w ekran swojego telefonu i tak trwał bez ruchu, jakby uszło z niego całe życie. W tym samym czasie pozostali, widząc minę braciszka, spojrzeli na swoje komórki i w jednej chwili, tak jak siedzieli, zamarli. Nie było zasięgu".

Ale ja się z tej książki uśmiałam! No fakt, prawdziwą tragedią człowieka teraźniejszości jest brak zasięgu w telefonie. Gdzieś wtedy ulatuje z ludzi pewne bezpieczeństwo, gdzie w razie problemu mogli się z kimś skontaktować. Brak zasięgu był niczym wyrok śmierci... Nic zatem dziwnego, że bohaterowie mieli grobowe miny. Wyruszyli w końcu po prawdziwy skarb, który w ich mniemaniu mógł być wszystkim jednocześnie. Nawet nie spodziewali się, że będą poddawani próbom, rozwiążą niejedną zagadkę i spotkają pewnego czarodzieja, który udzieli im ważnych nauk. Oczywiście na tym ich przygodny się nie skończą. To dopiero początek wrażeń, które nieuchronnie musieli przejść, by coś zrozumieć.
W gruncie rzeczy to dobrzy chłopcy, którzy chcieli się zwyczajnie dobrze bawić. Nie raz zarażą nas swoim poczuciem humoru, a docinkami pokażą, że nawet w największych kłopotach można się dobrze bawić.
Ogólnie bohaterzy posiadają tutaj jeden typ. Przede wszystkim uwielbiają rządzić i bardzo by chcieli pokazać, że potrafią praktycznie wszystko. Ich upór był czasem obłędny. Jeśli już z czegoś się wycofywali, to tylko dlatego, że nie potrafili tego pojąć. Taka dobra paczka kumpli, którzy zawsze mogli na sie...