Podążaj za motylem

Dwudziestoletnia seryjna morderczyni Ira, po trudnym dzieciństwie ma plan. Postanawia rozpocząć terapię, u sławnej terapeutki Clarissy. Ta natomiast z całkowitym zaangażowaniem zajmuje się nową pacjentką i za wszelką cenę chce ją uratować, jednak musi poznać jej skrywaną tajemnicę..
Kiedy dochodzi do pierwszego spotkania nic nie będzie już takie jak nam się będzie wydawać.. A gra właśnie się rozpoczęła..

Macie może tak, że czasami książka przez podświadomość przyciąga Was do siebie bliżej, tak jakby wiedziała, że to będzie dla Ciebie genialna historia?

Tak było w moim przypadku i #podążajzamotylem. Kiedy ją zobaczyłam zaintrygowała, zanurzam się w opis, brzmi nieźle, ale myślę nie, daj spokój kiedy indziej, fiński thriller, a u mnie z nimi różnie, więc jak mam przeczytać to przeczytam. Skupiłam się na innych czynnościach, ale dalej o niej myślałam.
W rezultacie trafiła do mnie i przeczytałam ją w moment, gdyż krótkie owiane licznymi tajemnicami i niedopowiedzeniami rozdziały, zbyt szybko się kończyły, a ja nie mogłam się oderwać!

Psychologiczne zagrywki, labirynt emocji i niedopowiedzeń, tematyka, zbrodnia, trauma i genialnie poprowadzone pióro to szokująco dobry debiut autorki! Już chciałam wyszukiwać innych książek, a tu taka niespodzianka.
Pisana z perspektywy pierwszosobowej, gdzie doświadczamy każdej myśli i wspomnień bohaterów, dodatkowo kierują w nas słowa, które to oddziałują na tematykę terapeutyczną, odkrywając kolejne odm...

"Wciągający fiński thriller psychologiczny w stylu powieści Gillian Flynn". Właśnie ta rekomendacja sprawiła, że po "Podążaj za motylem" sięgnęłam bez chwili zawahania z ogromną niecierpliwością i jeszcze większymi oczekiwaniami. Kocham twórczość Gillian Flynn i wciąż ubolewam, że tak jej mało. Czy Martta Kaukonen zapełnieni tę lukę?

"Finlandia, kraj dobrobytu, w którym ludzie ustawiają się w kolejce do terapeuty".
Książka podzielona została na cztery części odpowiadające nazwom narzędzi stosowanych w psychoterapii:
1. Test Rorschacha
2. Skala depresji Becka
3. Test Roberta Hare'a (PCL-R; skala psychopatii Hare)
4. Kwestionariusz lęku uogólnionego GAD- 7

Każdą z części dzielą perspektywy głównych bohaterów:
Ira to dwudziestoletnia seryjna morderczyni, która swoje zaburzenia "zawdzięcza" brutalnemu doświadczeniu w dzieciństwie. Ira kłamie i robi to cały czas.
Clarissa to jej psychoterapeutka — celebrytka, przeświadczona o własnej skuteczności i nieomylności.
Pekka jest mężem Clarissy.
Arto to dziennikarz, który ma zrobić z nią wywiad.

"Tajemnica jest jak plecak pełen kamieni. Ciężar staje się lżejszy, jeśli oddasz ich trochę komuś innemu, żeby je dźwigał".
Muszę przyznać, że książka całościowo znalazła się w kręgu moich zainteresowań. Kocham psychologię i wszystko, co z nią związane, skompilowane relacje międzyludzkie oraz samych ludzi, jako istotny tak zróżnicowane i niezgłębione niczym wszechświat. Nie p...

"Podążaj za motylem" to debiut, który wywoływał we mnie dosyć sprzeczne uczucia. 🤭 Nietuzinkowy, ciekawy pomysł, który w pewnych momentach zdumiewał bohaterami irytującymi do granic możliwości, by pod koniec wziąć czytelnika z całkowitego zaskoczenia, odwracając do góry nogami zastany tam przez niego świat.

Cokolwiek by nie powiedzieć o pierwszej powieści Martty Kaukonen, niespodziewane zakończenie jest jej mocnym atutem, a brak profesjonalizmu głównej protagonistki, jej niepojęcie dziwaczne zachowanie, zyskuje-w świetle ostatecznych odkryć-inny wymiar.

Ale od początku -Ira, dwudziestoletnia morderczyni, chcąc zapewnić sobie w razie potrzeby bilet "wychodzisz z więzienia", postanawia rozpocząć terapię u znanej psychoterapeutki. Ta z kolei, przekonana jest, iż życie jej pacjentów całkowicie od niej zależy. Nietrudno się domyślić, że spotkanie tych dwóch osób tworzy mieszankę co najmniej zaskakującą.

Kaukonen opisuje całość, pozwalając odbiorcy spojrzeć na świat zdarzeń z czterech perspektyw - wydarzenia widzimy oczami wspomnianych wyżej bohaterek oraz męża Clarissy i dziennikarza, z którym w tym czasie przetną się jej ścieżki. Zabieg ten poszerza nieco zakres historii, która pełna jest tajemnic i mrocznych niedopowiedzeń.

Minusem był dla mnie jednak fakt, że autorka dając nam wgląd w przestrzeń swoich postaci, ich ciągłymi opowiadaniami zahamowuje i tak już dosyć statyczną akcję. W rez...

"Zemszczę się za wszystko, co mi uczyniono. Wyrzucę z siebie całe cierpienie. Wyrzygam je na innych ludzi. Zrobię to tak, żebym nigdy nie musiała się wstydzić. Trup będzie się słał gęsto."

Po literaturę skandynawską sięgam naprawdę bardzo rzadko. Zdarzają się tytuły, tak jak "Podążaj za motylem", które przyciągają mnie niczym magnes. I nie zawiodłam się! To był strzał w dziesiątkę! Martta Kaukonen bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie historią, która jest niepokojąca, w pewnym stopniu nawet depresyjna.

Poznajemy historię czwórki bohaterów, których początkowo nic nie łączy. Dwudziestoletnia Ira, psychoterapeutka-celebrytka Clarissa, jej mąż Pekka i dziennikarz Arto - spotkanie tych bohaterów jest gwarantem dobrej lektury, choć nieco przykrej i przygnębiającej.

Każda z postaci musi uporać się z własnymi słabościami, problemami, o których nie da się zapomnieć ani tak łatwo zwalczyć. Autorka poruszyła problemy bardzo trudne, które potrafią przygnieść swoją powagą, m.in. te natury psychicznej, próby samobójcze, molestowanie nieletnich, gwałt, alkoholizm, zabójstwo i jego konsekwencje.

"Podążaj za motylem" mocno się zaczyna i tak samo kończy. Czytałam książkę pod ciągłym napięciem nie wiedząc, co jeszcze może mnie spotkać. Kilka plot twistów sprawiło, że spodziewałam się już wszystkiego, a i tak książka wywarła na mnie pozytywne wrażenie. Ciężko ją sobie dozować zwłaszcza, że rozdziały są krótkie i czyta się bardzo sprawnie. Do stylu Kaukone...

🌿 Ira, Clarissa, Pekka i Arto to cztery postacie, które los połączy ze sobą i mocno namiesza w ich życiu. Do znanej terapeutki Clarissy trafi na sesję Ira, młoda seryjna morderczyni. Ich spotkanie nie będzie przypadkowe, połączy je pewien sekret z przeszłości, który nie ma prawa ujrzeć światła dziennego. Czy Clarissa pomoże młodej dziewczynie? Co mają z tym wszystkim wspólnego Pekko i Arto?🌿
.
Historia ta jest zapętlona jak pajęczyna. Jedna nić prowadzi do drugiej, z kolei następna do jeszcze innej, aby w końcu wszystkie połączyły się z sobą na samym środku, tworząc rozwiązanie całej tej historii. Sekret każdego z tych bohaterów to oddzielna nić, która owiana jest tajemnicą, bólem i trudnymi doświadczeniami życiowymi. Wszystkie one w końcu spotkają się na samym środku, aby w końcu dojść do prawdy, która może okazać się bardzo bolesna i krzywdząca. Odmieni ona życie każdego z nich już na zawsze.
.
Bardzo intrygująca fabuła, która utrzymuje napięcie od początku do samego końca. Tu nic nie jest pewne i jasne, dopiero z czasem wszystkie puzzle układanki zaczynają do siebie pasować i nakreślać obraz skrzywdzonych przez siebie ludzi, którzy maskują się przed otoczeniem i swoimi bliskimi.
.
Miałam pewne obawy co do tej książki, bo jakoś do tej pory książki skandynawskie mi nie podchodziły. Nie byłam w stanie ich wyczuć, a bohaterowie czy nazwy miejsc po prostu mi się myliły i nie mogłam ich spamiętać, przez co czułam się pogubiona w trakcie czytania. W t...

Thriller psychologiczny i do tego debiut, nie mogłam sobie odmówić.
Autorka pokazała nam całą historię z punktu widzenia czterech osób. Przede wszystkim Ira, młoda kobieta, pełna tajemnic, niejasności. Nam czytelnikom otwarcie przyznaje, że jest morderczynią. Clarissa jej terapeutka, osoba ceniona w świecie psychologów, do tego lubiąca swoją pozycję i prestiż. Pekka mąż Clarissy, od początku zastanawiający. Arto, dziennikarz, człowiek, który lata świetności ma za sobą.

Wchodzimy w tę opowieść dość leniwie, poznajemy, wyczuwamy i zaczynamy myśleć halo... coś tu jest nie tak. Dociera do nas, że wszystko wskazuje na ukryte drugie dno. Jednak przy kim postawić ten znak zapytania? Która z tych osób kłamie?
Im więcej rodzi się w naszej głowie pytań tym szybciej zaczyna biec akcja, tym szybciej zmienia się nasz punkt widzenia. Myśli zaczynają galopować w szalonym tempie... i wtedy następuje uderzenie, zaczynamy rozumieć co tak na prawdę się wydarzyło.

Autorka stawia na emocje bohaterów i ich charakterystykę. Idealnie obrazuje każdą z postaci, dodatkowo czyni to lekko i płynnie. Słowa płyną same, barwią nasze myśli i emocje. Wszystko ma swoje miejsce i czas. Dzięki temu czytelnik odkrywa powoli drugie dno i zaczyna dostrzegać kto z tej czwórki bohaterów jest kłamcą.
Ta lektura trafia w emocje z ogromną siłą. Nie da się pozostać obojętnym na wszystko to co zostaje nam ujawnione. Na koniec ma się wrażenie, że dawno nikt tak nie wodził za nos jak Martt...

Dwudziestoletnia Ira rozpoczyna terapię u Clarissy. Pierwsza jest seryjną morderczynią, druga psychoterapeutką celebrytką. Jedna szuka pomocy, druga jest przeświadczona, że tylko ona umie jej udzielać, ratując swoje pacjentki od czynów ostatecznych. Czy aby na pewno? Czy wszystko zawsze jest takie oczywiste i czarno-białe, jak mogłoby się wydawać? A może spotkanie dwóch z pozoru tylko obcych sobie kobiet jest początkiem śmiertelnej gry, w której reguły nie obowiązują…

Najnowsza książka Martty Kaukonen to niesamowita eksplozja emocji, na które czytelnik nie jest gotów zaraz po otwarciu książki. Te zaczynają go atakować przy odkrywaniu kolejnych elementów skomplikowanej układanki, a ich intensywność stale rośnie aż do szokującego zakończenia. Autorka prowadzi z czytelnikiem grę, prowadząc go przez najgłębsze zakamarki ludzkiego umysłu umiejętnie żonglując przy tym tempem akcji i pozwalając, by gęsta otoczka fabuły powoli niczym drapieżnik przenikała do jego myśli.

„Podążaj za motylem” to debiutancka powieść, w co nie do końca może uwierzyć każdy, kto lubuje się w tym gatunku. Nic w tym dziwnego. Książka zaskakuje na każdym jej etapie, a pisarskie wyrachowanie autorki w tym przypadku to poziom absolutnie mistrzowski. W świecie literackich thrillerów psychologicznych książka ta jest niczym objawienie talentu na wcześniej niespotykaną skalę. To, co zrobiła Martta Kaukonen i w jaki sposób to zrobiła, zasługuje na najwyższe uznanie.

Ten thriller psych...

„Podążaj za motylem” to debiut Kaukonen, który naprawdę mocno mnie zaintrygował. Autorka bowiem cały swój thriller psychologiczny opiera na wyrachowanej i przede wszystkim niepokojącej intrydze, gdzie wydarzyć może się wszystko…

Akcja płynie dość niespiesznie, a całą fabułę poznajemy z perspektywy czterech postaci, którym to narrację pierwszoosobową oddała autorka. Uwagę odrazu przyciągają kobiety wokół których czuć nutkę tajemniczości, napięcia i czegoś dziwnego co wisi w powietrzu… Ira - młoda seryjna morderczyni, udaje się na sesję do znanej psychoterapeutki. To wtedy rozpoczyna się niebezpieczna gra będąca także kluczem do zaułków mrocznej przeszłości i dzieciństwa, w którym czają się najbardziej traumatyczne odpowiedzi. To według mnie najlepiej dopracowana postać, która knuje i idealnie kłamie. Każdy jej gest, słowo to przedstawienie, które ma za zadanie zmylić przeciwnika. Jednak nie można także pominąć męskich postaci, które nie pojawiają się tutaj bez przyczyny. W tej książce wszystko ma swój cel, nie ma przypadkowych słów, czy osób. Wszystko jest puzzlem większej układanki i idealnie pasuje wyłącznie w jednym miejscu.

Dawno nie miałam do czynienia z tak perfidnym i nieobliczalnym obliczem kłamstwa, które fińska autorka przedstawia doskonale. Manipuluje czytelnikiem, wprowadza go w błąd, wprowadza zamęt, ale przy tym gwarantuje prawdziwą ucztę dla zmysłów pragnących doskonałego thrillera psychologicznego.

...

Znacie książki, które są nieoczywiste i zupełnie inny niż dotychczas czytaliście?

Dla mnie taką książką była „Podążaj za motylem” @marttakaukonen

Ira jest seryjną morderczynią z wielką tajemnicą z dzieciństwa. Postanawia iść na terapię do psychoterapeutki Clarissy. Ta należy do fińskiej elity w swojej dziedzinie. Każdego pacjenta traktuje wyjątkowo i wierzy, że tylko ona może mu pomóc. Jedna z tych kobiet wie, że coś je łączy.

Gdy zaczynałam czytać tę książkę zupełnie nie wiedziałam czego się spodziewać. Ale od pierwszej strony bardzo mnie wciągnęła. Ciężko było mi ją odkładać, a teraz gdy nie mam tyle czasu było to strasznie irytujące.

Zupełnie nie spodziewałam się w jakim kierunku potoczy się akcja, a każdy zwrot był dla mnie zaskoczeniem.

Do tego postacie Iry i Clarissy są fenomenalne. Żadna z nich nie była taka jak na początku, obie miały duże tajemnice.

„Podążając za motylem” bardzo mnie zaskoczyła. Czytałam ją z wielkim zaciekawienie, i byłam ciekawa jak to wszystko się zakończy.

To jedna z lepszych książek jakie przeczytałam w tym roku.