Opinia na temat książki Podróż Cilki

Pierwszy tom tej serii wzbudził wiele kontrowersji, ale też moich uwag. Coś było na rzeczy i naprawdę nie dało się o niej pisać, bez wspominania historycznych nieścisłości. O czym mowa? O „Tatuażyście z Auschwitz”. Tym razem sięgnęłam po tom drugi, czyli „Podróż Cilki”. Czy wzbudziła we mnie te same wrażenia, co poprzedni?

Wydawałoby się, że koszmar Cilki wreszcie dobiegł końca. Przetrwała piekło Auschwitz, obóz został wyzwolony przez wojska radzieckie, jednak piekło… wcale się nie skończyło. Dziewczyna zostaje wysłana do sowieckich łagrów za „kolaborowanie z wrogiem”, a ona po prostu chciała przeżyć. Znów w nieludzkich warunkach, poniżej godności, walczy o każdy dzień. Czy Cilka znajdzie w sobie dość sił?

Bohaterką tej książki jest Cilka, postać, która we wcześniej odrywała ważną, chociaż drugoplanową rolę. Tym razem autorka już na samym początku zaznacza, że jej powieść jest jedynie inspirowana historią. Losy głównej bohaterki to połączenie życia autentycznej postaci, innych osób, ale też literackiej fikcji. I ta deklaracja paradoksalnie odniosła dobry skutek. W przypadku „Tatuażysty” bardziej zaznajomieniu z tematyką recenzenci wytkali autorce wiele błędów i nieścisłości, tym razem więc nie można powołać tego argumentu.

Na plus można też policzyć warsztat pisarski. Powieść została napisana lepiej niż poprzednio. Jest równie przystępna, mocna w przekazie i lekka w formie, co wcześniej, ale mniej jest „zgrzytów”. To dość zaskakujące, bo jak na tak dosadną tematykę, książkę czyta się naprawdę błyskawicznie.