Opinia na temat książki Pokój służącej

Zastanawiałam się długo jaką ocenę wystawić tej książce i doszłam do wniosku, że ocena "bardzo dobra" byłaby za wysoka.
Początek książki trochę mnie męczył. Jakoś nie mogłam dać się wciągnąć tej historii - być może dlatego, że kilka lat temu oglądałam film "Służące" i spodziewałam się, że dostanę coś podobnego. Ale to, co bardziej mnie denerwowało to potworna drobiazgowość przy wielu opisach. Autorka zasypała mnie lawiną szczegółów, które nic nie wnosiły i były dla mnie potwornie nudne.
Minusem tej książki jest również przemiana wewnętrzna jednej z głównych bohaterek, w którą zwyczajnie nie wierzę. Trudno mi sobie wyobrazić sytuację, w której pewna wredna baba nagle dostaje olśnienia, że jest złym człowiekiem i się zmienia.
Kiedy dotarłam do połowy książki wydawało mi się, że sprawy służących zeszły na drugi plan ustępując miejsca problemom związanym z dziećmi, a przecież to miała być książka o służących a nie o dzieciach.
W drugiej połowie akcja się rozkręciła. Niektóre sytuacje mnie wzruszyły, a zakończenie trochę zaskoczyło i nie udało mi się go przewidzieć.
Cały czas zastanawiałam się, czy autorka zmyśliła całą historię czy oparła się na faktach. Wszystko się wyjaśniło kiedy dotarłam do końca książki i przeczytałam komentarz samej autorki i tu należą się pani Mitchell brawa za wrażliwość na krzywdę drugiego człowieka i próbę pokazania światu co się dzieje z niektórymi służącymi w Singapurze.
Daję plusa za śliczną okładkę i za to, że poruszony tutaj temat rzadko pojawia się w innych książkach (przynajmniej tych, które ja czytałam).