Pokój służącej

Jako fanka powieści Kathryn Stockett ”Służące” nie mogłam odmówić sobie tej pozycji 😉
.
”Pokój Służącej” to słodko-gorzka i jednocześnie poruszająca powieść o walce praw kobiet w dzisiejszym świecie.Książka jest próbą pokazania problemów tych kobiet z jakim się potykają na co dzień. Autorka do napisania tej książki czerpała inspiracje z własnych doświadczeń jakich doznała podczas podróżny do Singapuru.Rozmawiała ze służącymi, które dzieliły się z nią swoimi przeżyciami i historiami. Wszystkie wątki, które znajdują się w książce o traktowaniu płatnych pracownic domowych są z życia wzięte.
.
W „Pokoju Służącej” głównymi bohaterkami są Dolly i Tala - siostry, które porzuciły rodzinne Filipiny i zatrudniły się w Singapurze jako pomoce domowe w rodzinach brytyjskich emigrantów. Dolly w rodzinnym kraju zostawiła z matką dziesięciomiesięczną córeczkę Mallie, którą od pięciu lat widuje tylko przez Skype'a, a Tala nie mieszka ze swoimi dwoma synami już od osiemnastu lat. Kobiety wiele w życiu przeszły, podjęły decyzje, aby opuścić najbliższych i wyruszyły za pracą,aby ich dzieci miały w życiu lepiej. Obie nie mają lekko w swojej pracy.Nałożonych jest na nich szereg nakazów i zakazów. Jednak nie tylko postacie służących zasługują na uznanie- Jules i Amber to brytyjskie imigrantki. Każda inna, każda ze swoja historią.

”Pokój Służącej” to powieść z gatunku obyczajówek, ale tych najciekawszych i tych pisanych przez życie. Jest to bardzo dobra powieść poruszająca w...

Zastanawiałam się długo jaką ocenę wystawić tej książce i doszłam do wniosku, że ocena "bardzo dobra" byłaby za wysoka.
Początek książki trochę mnie męczył. Jakoś nie mogłam dać się wciągnąć tej historii - być może dlatego, że kilka lat temu oglądałam film "Służące" i spodziewałam się, że dostanę coś podobnego. Ale to, co bardziej mnie denerwowało to potworna drobiazgowość przy wielu opisach. Autorka zasypała mnie lawiną szczegółów, które nic nie wnosiły i były dla mnie potwornie nudne.
Minusem tej książki jest również przemiana wewnętrzna jednej z głównych bohaterek, w którą zwyczajnie nie wierzę. Trudno mi sobie wyobrazić sytuację, w której pewna wredna baba nagle dostaje olśnienia, że jest złym człowiekiem i się zmienia.
Kiedy dotarłam do połowy książki wydawało mi się, że sprawy służących zeszły na drugi plan ustępując miejsca problemom związanym z dziećmi, a przecież to miała być książka o służących a nie o dzieciach.
W drugiej połowie akcja się rozkręciła. Niektóre sytuacje mnie wzruszyły, a zakończenie trochę zaskoczyło i nie udało mi się go przewidzieć.
Cały czas zastanawiałam się, czy autorka zmyśliła całą historię czy oparła się na faktach. Wszystko się wyjaśniło kiedy dotarłam do końca książki i przeczytałam komentarz samej autorki i tu należą się pani Mitchell brawa za wrażliwość na krzywdę drugiego człowieka i próbę pokazania światu co się dzieje z niektórymi służącymi w Singapurze.
Daję plusa za śliczną okładkę i za to, że poruszony tuta...

Czegoś innego chyba spodziewałam się po tej książce, ale temat jest ciekawy i aktualny, czyta się szybko, historie dziewcząt dają do myślenia ....