Opinia na temat książki Pola. Wnuczka wariatki

„Są rzeczy, których nigdy nie zostawimy za sobą, bez względu na odległość miejsca, w którym się zdarzyły”. 🤗

Powieść „Wnuczka wariatki. Pola” kupiła mnie przede wszystkim tytułem i okładką. 😁 Biorąc ją do ręki, stwierdziłam, że tu się zadzieje, będzie się z czego pośmiać, a dostałam więcej niż tylko jakieś bzdurne heheszki, chociaż muszę przyznać, iż trochę mi tego obiecanego humorku zabrakło. 🤭

Pewnego dnia Wasza mama, z którą nie macie najlepszych relacji, wysyła Was na wieś do babci, której zupełnie nie znacie. Potraktujecie to jako karę czy jako hulaj dusza, piekła nie ma? 🤣

Zacznę od tego, iż powyższa historia opisuje trzy pokolenia kobiet. Pierwsza część dotyczy Poli, czyli tej najmłodszej z rodu Sowiłow. I to właśnie jej perypetie, postrzeganie świata oraz ludzi będziecie mogli tutaj zaobserwować. Dodatkowo trafnie opisane są uroki mieszkania na takiej konkretnej „zapadłej” wsi. 😊Początkowo pobyt u babci miał być dla głównej bohaterki nauczką i przestrogą, lecz przerodził się w cenną życiową lekcję, podczas której Pola i jej przyjaciele nauczyli się być ostrożniejsi w ocenach, a także rozważniejsi, jeśli chodzi o krytykowanie bądź wyciąganie wniosków dotyczących innych ludzi, ponieważ zazwyczaj widząc daną osobę, od razu analizujemy jej wygląd, bądź zachowanie nie znając jej bagażu doświadczeń. A to co powiemy zazwyczaj jest krzywdzące i zbyt pochopne. 🥺 Kiedyś możemy tego żałować. 😉

Dla mnie była to ciekawa i lekka lektura, co więcej jestem ciekawa co wydarzy się w kolejnych tomach, a wy sami przekonajcie się czy książka trafi w wasze gusta. 😘