Pola. Wnuczka wariatki

„Pola. Wnuczka wariatki” to książka o pokoleniu trzech kobiet, pretensjach, żalu, ale przede wszystkim opowieść o trudnych relacjach. Książka jest napisana w bardzo humorystycznym stylu. Czytając często się śmiałam.

Pola ma dwadzieścia osiem lat i robi wszystko pod dyktando mamy Aliny. Gdy pewnego dnia się buntuje, mama za karę wysyła ją na wakacje do babci. Dziewczyna zna babcię tylko z opowieści, z których wynika, że jest ona niezrównoważona.

Na miejscu dziewczyna zastaje dom, w którym nie ma żadnych wygód, a babcia sieje postrach całej wsi i łamie wszelkie stereotypy o staruszkach, które powinny siedzieć w domu i robić np. na drutach. Carmen, bo właśnie o niej mowa, to kobieta przebojowa i energiczna mimo swoich osiemdziesięciu lat.

Główne bohaterki odgrywają kluczową rolę w tej historii, ale warto tez zwrócić uwagę na bohaterów drugoplanowych. Przede wszystkim zaciekawiła mnie postać Beaty, szefowej Poli. Kobieta jest przez wszystkich postrzegana jako zimna i sztuczna. Prawda o niej jest jednak zupełnie inna. Pamiętajmy, żeby nie oceniać ludzi tylko po wyglądzie.

Z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Jestem bardzo ciekawa jak ułoży się relacja matka-córka i jak dalej rozwinie się ta historia.

Dla mnie - rewelacja!
Wiedziałam, że Danuta Noszczyńska pisze bardzo dobrze, bardzo lubię jej sposób pisania i lubię jej książki, a tylko dwóch jeszcze nie przeczytałam - ale ta jest najlepsza!
Interesująca historia, dużo humoru, rzeczywiści bohaterowie i wszystko to bardzo prawdziwe, tak działają ludzie i świat ...

Tracąc naiwność i bezpośredniość dziecka wraz z upływem lat nabywamy coraz to większych ograniczeń. Często wymagamy od ludzi, by byli ukształtowani na nasze podobieństwo. Wtedy ich akceptujemy, nawiązujemy nić porozumienia, pozwalamy im zostać na naszej orbicie. Zazwyczaj nie zadajemy sobie trudu, by poznać inny punkt widzenia, zbliżyć się do osób, które kierują się innymi wartościami, a ich zachowanie i reakcje są inne aniżeli nasze. Oceniamy także dość surowo, przez pryzmat powierzchowności, nie próbując poznać lepiej drugiego człowieka, bo zdaje się, że wiemy o nim wszystko po odpowiednim zlustrowaniu i krótkim poświęceniu uwagi na jego zachowanie. I jakże to błędne założenia w tym zaganianym świecie! Właśnie o tym, co w życiu i w ludziach ważne opowiada ta książka. Przypomina, że nie warto odrzucać innych z uwagi na odmienny styl bycia czy poglądy. W lekkiej i często humorystycznej otoczce, ukazuje największą plagę dzisiejszej rzeczywistości i umiejętnie punktuje ludzkie przywary.

Pola przywykła do życia w tandemie, w którym nigdy nie była dość dobra. Od zawsze była tylko ona i jej mama. I nigdy nie potrafiła spełnić jej oczekiwań. Nie udaje im się nawiązać nici porozumienia, a ich charaktery różnią się jak ogień i woda. Choć Pola dobiega już trzydziestki, nadal nie zakończyła studiów (w imię starego porzekadła - na złość mamie odmrożę sobie uszy), pracuje w butiku, który dla jej rodzicielki jest poniżej jej możliwości, do tego od dwóch lat wzdycha do Pana ...

„Są rzeczy, których nigdy nie zostawimy za sobą, bez względu na odległość miejsca, w którym się zdarzyły”. 🤗

Powieść „Wnuczka wariatki. Pola” kupiła mnie przede wszystkim tytułem i okładką. 😁 Biorąc ją do ręki, stwierdziłam, że tu się zadzieje, będzie się z czego pośmiać, a dostałam więcej niż tylko jakieś bzdurne heheszki, chociaż muszę przyznać, iż trochę mi tego obiecanego humorku zabrakło. 🤭

Pewnego dnia Wasza mama, z którą nie macie najlepszych relacji, wysyła Was na wieś do babci, której zupełnie nie znacie. Potraktujecie to jako karę czy jako hulaj dusza, piekła nie ma? 🤣

Zacznę od tego, iż powyższa historia opisuje trzy pokolenia kobiet. Pierwsza część dotyczy Poli, czyli tej najmłodszej z rodu Sowiłow. I to właśnie jej perypetie, postrzeganie świata oraz ludzi będziecie mogli tutaj zaobserwować. Dodatkowo trafnie opisane są uroki mieszkania na takiej konkretnej „zapadłej” wsi. 😊Początkowo pobyt u babci miał być dla głównej bohaterki nauczką i przestrogą, lecz przerodził się w cenną życiową lekcję, podczas której Pola i jej przyjaciele nauczyli się być ostrożniejsi w ocenach, a także rozważniejsi, jeśli chodzi o krytykowanie bądź wyciąganie wniosków dotyczących innych ludzi, ponieważ zazwyczaj widząc daną osobę, od razu analizujemy jej wygląd, bądź zachowanie nie znając jej bagażu doświadczeń. A to co powiemy zazwyczaj jest krzywdzące i zbyt pochopne. 🥺 Kiedyś możemy tego żałować. 😉

Dla mnie była to ciekawa i lekka lektura, co ...

„(…) są rzeczy, których nigdy nie zostawiamy za sobą, bez względu na odległość od miejsca, w którym się zdarzyły”.

Pola ma niemal 30 lat. Studiuje i pracuje, mieszka z matką.. Nie są one bynajmniej przyjaciółkami. W swoim mniemaniu Pola jest solą w oku własnej rodzicielki. Jej matka, Alina, może i jest zasadniczą osobą, ale ma też ku temu swoje powody..

W ramach tak zwanego wychowania niepokornej córki, Alina wysyła Polę na wakacje do swojej matki, Carman, na „zapadłą wieś”. Pola nie zna babci, nigdy jej nie widziała. Była nią jednak straszona od urodzenia i zna utkaną przez matkę legendę o babce – klinicznej wariatce, „generatorze notorycznych problemów”. Miesiąc w towarzystwie Carmen ma być więc dla Poli „karą” za podejmowanie niewłaściwych życiowych decyzji..

Babcia jednak nie jest taka straszna jak ją malują. Niepojęty luz w każdej sytuacji, niezależny styl życia mocno rażący opinię publiczną, niczym nieograniczona swoboda poczynań – to jej znaki rozpoznawcze. Niemal 80-letnia kobieta bynajmniej nie myśląca o życiu wiekuistym, emerytowana milicjantka, szalona szoferka fiacika, miłośniczka przyrody, wegetarianka, degustatorka wysokoprocentowych trunków – niewątpliwie zapewni wnuczce niezapomnianą wakacyjną przygodę.
Szykuje się wiec wielka impreza, a na niej same dary natury: bimber, winko ogórki małosolne, grzybki marynowane, jajecznica na 1000 sposobów, zakalec..

Gdy babcia spostrzeże, że wnuczka odziedziczyła po niej nie tylk...

28-letnia Pola pracuje w butiku i studiuje, ale uczelnia to nie miejsce dla niej. Z powodu swojego lekkomyślnego podejścia do życia, matka, z którą łączy ją trudna relacja, wysyła Polę do swojej matki na wieś. Babcia Carmen ma być dla dziewczyny przestrogą. Jednak okazuje się, że znajdują wspólny język, a razem z przyjaciółmi Poli knują plan, który ma zapobiec wycince lasu w celu postawienia fabryki. Przypadkiem wychodzi na jaw tajemnica skrywana przez matkę dziewczyny, dotycząca jej ojca.

Czytając opis miałam nadzieję na pełną humoru historię i się nie zawiodłam. Książkę pochłonęłam w jedno popołudnie, to była świetna odskocznia od ciężkiej tematyki obozowej. Szalona babka Carmen, ubrana w krótkie spodenki, koszulę w kratę i czapkę z daszkiem, jeżdżąca fiacikiem czy motocyklem, z kaskiem na głowie z napisem MO, wegetarianka i była policjantka budzi wśród mieszkańców Zaciąża duży respekt. Fabuła toczy się głównie wokół jej postaci i intrygi, jaką knuje, by ratować las przed wycinką. W tle rozgrywają się również wątki miłosne dotyczące przyjaciół Poli, jak i jej samej.

Lekka, przyjemna, z dużą dozą humoru historia, tak mogłabym podsumować tę lekturę. Świetnie napisane, rozbrajające dialogi, które rozśmieszały mnie do łez. Autorka realnie oddała klimat wsi i jej zwyczajów. Nie można było się nudzić podczas czytania, gdyż wypowiedzi i poczynania Carmen ani na chwilę na to nie pozwoliły. Przekonajcie się sami jakie podejście do życia może mieć prawie 80-le...

Jak na typową "srokę okładkową" przystało, zauroczyła mnie szata graficzna książki Danuty Noszczyńskiej "Wnuczka wariatki. Pola".
Nie miałam pojęcia o czym jest. Zobaczyłam trzy interesujące kobiety i już sobie układałam w głowie historię.
Jednak moje wyobrażenie minęło się z faktami.
Otrzymałam przyjemną, wesołą historię z zagadką w tle.
Pola, dwudziestokilkuletnia kobieta, nie potrafi dogadać się z matką. Za to, że nie chce podejść do obrony pracy magisterskiej, rodzicielka wysyła ją do babki na wieś.
Dziewczyna nie zna swojej babci, nigdy tam nie była, mama odcięła się od swojego domu rodzinnego i nigdy Poli nie opowiadała o swojej przeszłości.
I co dziewczyna zastaje?
Wieś prawie na końcu świata, dom bez łazienki i babka - Carmen, szalona osiemdziesięciolatka, która na dzień dobry częstuje wnuczkę swojskim bimbrem, która fiatem 126p osiąga prędkość 160 km/h, w stodole trzyma motor, jest wegetarianką i walczy z całą wsią przeciw wycince lasu pod fabrykę.
Ja pokochałam Carmen od razu.
Poprosimy więcej takich kobiet!

Ale jak to w książkach bywa, mamy tu również tajemnice z przeszłości, niespełnioną miłość i koniec, który zaskakuje, oraz jest zapowiedzią kolejnej części.
Jeśli tylko ukaże się następny tom - z pewnością go przeczytam.

Polecam ją, jako odskocznię od trudów dnia codziennego. Czytając, można się zrelaksować, pośmiać, spędzić miło czas.

"Wnuczka Wariatki Pola"

Gdy tylko przeczytałam opis na okładce poczułam, że to będzie świetna książka. Nie myliłam się.

Babcia tytułowej Poli po prostu wymiata. Jest genialna ! Cięty język, sarkazm to główne cechy babci Carmen.
Świetne dialogi, super wykreowani bohaterowie. Przez książkę się płynie. Nie da się od niej oderwać.

Mogłabym pisać same och i ach.

Pola jest pracownikiem butiku i studentka, której nie podróże z uczelnią. Matka konserwatystką za kare wysyła ją do babci na wieś. Nie wie jednak, że to wcale nie będzie kara. Pola poznaje swoją babcię, która szarżuje maluchem jak i starym motocyklem. Ma piękne ranczo i jest samowystarczalna w dodatku... Prowadzi spór z całą wsią. Pola chcąc nie chcąc zostaje wciągnięta w wir wydarzeń ściąga przyjaciółkę, co powoduje iż więcej osób z jej otoczenia trafia do babci Carmen.

Nie będę pisać więcej. Polecam tę książkę wszystkim ! I na poprawę humoru, na odstresowanie się .

To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale na pewno nie ostatnie. Już się nie mogę doczekać kolejnej części !!

Pierwsza część cyklu o trzech pokoleniach kobiet.W tej części poznajemy Polę,roztrzepaną dziewczynę przed trzydziestką.Zasadnicza matka wysyła ją na wakacje to swojej niezwykle zakręconej matki na wieś.Jak miastowa dziewczyna wytrzyma na końcu świata??O tym już przekonacie się z książki.Polecam!!