Zobaczyć gdzie indziej

Nie, nie i jeszcze raz NIE! Lubię sobie poczytać książki obyczajowe, naprawdę lubię, ale to co zaserwowała mi autorka było po prostu słabiutkie. Pani Danuta starała się wywołać jakieś emocje, muszę przyznać, że jej się udało - wywołała wielką irytację i frustrację spowodowaną faktem, że traktuje dorosłego czytelnika jak niezbyt ogarniętego nastolatka. Banalna historia z dziwnymi dialogami, rodem z pamiętnika młodej dziewczyny. Wiktoria, pracownica przedszkola, która całe życie ma pod górkę, samotnie wychowująca syna, narzeczony porzuca ją przed samym ślubem, matka, która jej nigdy nie doceniała, itd, itp. No i jeszcze syn - nawet już nie pamiętam ile miał lat, wydaje mi się, że coś około czternastu, i jego dialogi z Wiktorią. Pokażcie mi dziecko w tym wieku, które posługuje się takim słownictwem i zna takie wyrażenia jak Sebastian, a go ozłocę.
Bzdurna książeczka, nie wiem nawet czemu straciłam czas i przeczytałam do końca.