Opinia na temat książki Przezroczyste

Nie ma chyba nic gorszego niż poczucie bycia niezauważonym. Niezależnie od wieku, każdy potrzebuje odrobiny atencji- zwłaszcza ze strony najbliższych mu osób. Bo jeśli właśnie tego brakuje w relacjach, to rozpoczyna to powolny ich rozpad. I nawet silna wola i zabieganie o uwagę jednej ze stron niczego nie zdziała, gdy ta druga traktuje ją jakby była zupełnie przezroczysta.

Sylwia młodo została matką. Już do matury podchodziła będąc w ciąży, a rok później urodziła kolejne dziecko. Szybki ślub i wkroczenie w dorosłość sprawiły, że swoje potrzeby zawsze odkładała na bok, by zapewnić córkom wszystko, co najlepsze oraz zająć się domem. Gdy ją poznajemy ma 37 lat, pracuje jako ekspedientka w sklepie z markową odzieżą dla kobiet i choć nigdy nie było to jej marzeniem, to nie śmie narzekać na to, jak potoczyły się jej zawodowe losy. Karol, jej mąż, stanowi główne źródło utrzymania rodziny, pracując często ponad normę ale także zapewniając duże wpływy do domowego budżetu. Ich dzieci- Patrycja i Kamila, różnią się jak ogień i woda, podczas gdy jedna stanowi wzór i niemal ideał, druga jest krnąbrna i ciągle sprawia kłopoty. Lecz największym problemem w całej sytuacji rodziny jest to, że wszystko spoczywa na barkach Sylwii, bowiem jej mąż nie jest kompletnie zainteresowany tym, co dzieje się w domu. A gdy kłopoty zaczynają lawinowo narastać nic w tej kwestii się nie zmienia.

"Przezroczyste" to pięknie napisana książka, która przypomina o niezłomnej sile kobiet ale także o tym, jak istotne jest, by mieć obok drugiego człowieka, który gotów będzie wesprzeć w często trudnej i przynoszącej mnóstwo wyzwań codzienności. Nie idealizuje, nie demonizuje, po prostu pokazuje życie takim, jakie jest, we wszystkich jego smutkach i radościach, miłych i druzgocących niespodziankach, wielkich i małych tragediach ale i podobnych rozmiarów sukcesach. Autorka za pomocą bohaterów świetnie pokazuje to, co tak naprawdę jest najważniejsze- bezkresna miłość, bezinteresowna pomoc i zwyczajna obecność, która daje ogromne poczucie bezpieczeństwa. Takich Sylwii po świecie chodzi mnóstwo i choć może ich historie są nieco inne, to sytuacje w jakich się znalazły zdają się być bez wyjścia, a świat przygniata ich barki coraz większym ciężarem. Po tej lekturze z pewnością na usta będzie się cisnęło pytanie czy było warto, czy kobieta dokonała dobrych wyborów, a może świadomie ignorowała wszelkie sygnały czym zmarnowała sobie najlepsze lata. Lecz myślę, że nie nam to oceniać, bo zawsze najłatwiej to robić patrząc z boku, lecz warto wynieść z jej historii lekcję dla siebie. Bowiem opowieść o losach Sylwii i jej rodziny jasno ukazuje co tak naprawdę się liczy i co powinno zawsze stanowić priorytet. To jedna z tych powieści, w której podczas czytania będziemy złorzeczyć na niesprawiedliwość opatrzności oraz dzielić wszelakie emocje z główną bohaterką. Co ważne, Autorka znakomicie oddała tu obraz nastolatek, na pozór różnych, problematycznych na swój sposób, a jednak pragnących jedynie uwagi i zainteresowania. Nie znajdziemy tu zbyt udanego portretu małżeństwa ale takie także istnieją i warto wskazywać, że pewne związki mogą być toksyczne i niewarte wysiłku, zaangażowania i poświęcenia. To naprawdę świetna powieść obyczajowa, która na długo pozostaje w głowie i szczerze ją polecam.