Opinia na temat książki Przyrodnia siostra

"Przyrodnia siostra" to opowieść, która zaczyna się w momencie, w którym "Kopciuszek" się kończy. I w zasadzie tylko tyle mają wspólnego te dwie historie. Później fabuła skupiona jest już tylko na życiu Isabelle.
Powieść można by określić mianem obyczajówki z elementami fantastyki. Postacie wiedźmy Przeznaczenie i markiza Szansy wprowadzają do tej historii motyw odwiecznego dylematu: czy naszym życiem rządzi z góry ustalone przeznaczenie czy nasze własne wybory? Postawa dziewczyny wskazuje zaś kierunek dla wszystkich zagubionych, niepewnych siebie, zgorzkniałych nastolatek, które dały się ponieść fali piękna i wierzą, że tylko dzięki urodzie są coś warte.
Na plus zaliczam urealnienie postaci Ellie w końcowym fragmencie książki - okazuje się bowiem, że nie jest ona taka nieskazitelnie dobra, ma wady i odczuwa zazdrość, co ujawniło się w historii z liścikiem Felixa do Isabelli.
"Przyrodnią siostrę" czyta się w miarę płynnie, akcja toczy się bez przestojów, a bohaterka ma charakter (choć miałam początkowo wątpliwości, kiedy sobie obcięła palce na polecenie matki). Opis jednakowoż jest mylący i przez niego spodziewałam się czegoś innego po tej powieści.