Opinia na temat książki Samotnia

„Cza­sami to w czło­wieku ro­śnie naj­gor­sza be­stia. Ża­den Lu­cy­fer czy uto­piec nie wy­rzą­dzi ta­kich krzywd jak czło­wiek. (...) Zwy­kła na­sza na­tura, z którą wal­czyć naj­trud­niej...”

Na komendę Powiatowej Policji w Nowym Targu wpływa zawiadomienie o zniknięciu grupy młodzieży, która przebywała na wycieczce w schronisku Orlica. Zaginieni to wychowankowie krakowskiego domu dziecka, którzy w Szczawnicy znajdowali się pod opieką Marty, jednej z opiekunek. W sprawę angażuje się były naczelnik policji, Ryszard Małecki, aktualnie zatrudniony w schronisku. W tym samym czasie, pracujący nad nową powieścią Igor Schutt, podczas jednego ze spacerów natrafia na wystraszonego chłopaka, z którym nie potrafi nawiązać kontaktu. Nastolatek ma jednak przy sobie coś, co jednoznacznie wskazuje, że jego obecność na terenie należącym do Igora nie jest przypadkowa. Obie sprawy przeplatają się, odsłaniając przerażającą prawdę.

Druga odsłona „Zbrodni czorsztyńskich” opiera się na historii Zamku Pienińskiego oraz mrocznych legendach o Pustelniku. Wybrzmiewają one w rozdziałach „dawniej”, będąc idealnym dopełnieniem całości. Współcześnie akcja skupia się na rozwikłaniu zagadki zaginięcia nastolatków i pracy miejscowej policji. Nie jest to łatwa sprawa, a odkrywane stopniowo informacje wzbudzają wiele emocji. Trzeba przyznać, że autorka ma prawdziwy dar snucia opowieści, sprawiając, że trudno oderwać myśli od toczącej się fabuły. Samotnia przyciąga uwagę nie tylko swoim klimatem, ale także malowniczym odzwierciedleniem piękna Pienińskiej natury. Wiele kluczowych postaci miałam okazję poznać już podczas lektury „Osady”, dlatego z ciekawością śledziłam ich dalsze losy. Pozytywnie zaskoczyła mnie postawa Małeckiego, zwłaszcza w relacji z Anną. Warto jednak zaznaczyć, że to odrębna historia, więc znajomość poprzedniego tomu nie jest konieczna, choć z pewnością ułatwia zrozumienie niektórych relacji.

Zachęcam do czytania.