Samotnik z wyboru

"Nic mi nie jest"

Fascynującą zagadką jest dla mnie przy tego rodzaju książkach fakt, że ktoś chce je czytać... Nie widzi, jak są powtarzalne, oderwane od rzeczywistości? Ucieka od niej w TO? Naprawdę TO jest to, o czym marzą kobiety? Żeby ją kochał. I rozumiał. I żeby był wysportowany, niepokojący, trochę niebezpieczny i prymitywny, jak gangster. I żeby był sławny. I bogaty... Idealny książkowy odpowiednik Hollywood - "fabryki snów". Czy sny muszą mieć sens lub być prawdopodobne? Nie. Funkcją snów jest ucieczka od rzeczywistości, odkrywanie utajonych pragnień. Mężczyźni też czasem uciekają - w thrillery, kryminały, pornografię. To taka sama ucieczka, jak ta kobieca, tylko pozbawiona psychologii. Nie potępiam ucieczki per se - czasem jest człowiekowi potrzebna. Jednak mam wrażenie, że jeśli ktoś po jednym harlequinie sięga po kolejny, może się zapętlać w pułapce - stawia się w beznadziejnej sytuacji księżniczki ze szklanej góry, oczekującej księcia, którego nie ma. W przypadku Amerykanek jest to nie książę, lecz bogaty kowboj-intelektualista o delikatnych rękach. Człowiek-oksymoron. To smutne. Przede wszystkim smutne jest jednak to, że kobiety - tak wrażliwe na słowa - dają się uwieść tak kiczowatym językiem, że taka narracja jest je zdolna dokądkolwiek przenosić. O samej akcji, w której musi być przynajmniej kilka kulminacji i wahań nastrojów - od wrogości do "szalonej miłości" i odwrotnie, jak napady zimna i gorąca w okresie menopauzy - z litości nie ...