Opinia na temat książki Serce to samotny myśliwy

Serce to samotny myśliwy to książka, którą kupiłam tylko i wyłącznie ze względu na tytuł, który od razu rzucił mi się w oczy i bardzo spodobał. Dopiero zagłębiając się nieco bardziej w opis, dotarło do mnie, że to klasyk. A że z klasykami mi nie po drodze i przeważnie ich nie rozumiem, odłożyłam tę książkę na półkę. Po upływie roku zdecydowałam się z nią zmierzyć.
Głuchoniemy John Singer może komunikować się ze światem poprzez czytanie z ruchu warg i pisanie w notesie. Jest przez to dobrym słuchaczem, dlatego też wszyscy zwracają się do niego z przeróżnymi troskami. Niestety zajęci własnymi problemami nie dostrzegają tragedii, dopóki nie jest za późno.
Książka jest podzielona na trzy części i po przeczytaniu tej pierwszej odeszła mi cała ochota na dalsze czytanie.Totalnie rozmijałam się z fabułą, nie docierał do mnie jej sens. Dałam sobie chwilę oddechu i w przerwie obejrzałam pewien odmóżdżacz, który spowodował, że dalsza część historii już do mnie przemówiła. Inaczej spojrzałam na sylwetkę głównego bohatera, bardziej się z nim zżyłam i uruchomiłam w sobie pewne pokłady wrażliwości, które przepuściłam przez całą historię.
Nie zostałam fanką tej książki, do filmu na jej podstawie mi nie śpieszno, ale przynajmniej nie czuję się po jej przeczytaniu tak głupio jak po większości klasyków. Ode mnie 7/10.