Cytaty z książki "Siedem wieków śmierci"

“Nie wstydziłem się płaczu. To naturalne, gdy śmierć zabiera nam kogoś bliskiego. Płaczemy, bo cóż innego moglibyśmy zrobić?”

“Martwych nie można skrzywdzić, a jednak każde ciało, niezależnie od tego, czy jego właściciel zmarł z przyczyn naturalnych, czy też była to śmierć gwałtowna, pokazuje mi, jak kruchym stworzeniem jest człowiek. Gdy leżą przede mną nadzy i nieruchomi, niezdolni się bronić ani zranić się drugiego człowieka, odczuwam jedynie współczucie. Wszystko, co za życia mogło być skomplikowane, teraz stało się proste. Cokolwiek pozostawało ukryte, zostało odsłonięte. Cokolwiek było ważne, przestało się liczyć.”

“Kiedy kończy się dzieciństwo, przejmujemy władzę nad swoim życiem, a co za tym idzie, w znacznie większym niż dotąd stopniu bywamy odpowiedzialni za własną śmierć.”

“Czasem pamięta się nas z powodu tego, jak umarliśmy, a nie tego, jak żyliśmy ”

“(...) proces umierania nie dotyczy wyłącznie odchodzenia pacjenta - to także wpływ, jaki wywiera ono na bliskich pozostających na tym świecie.”

“Ludzie mnie często pytają, jak to jest umrzeć. Jakbym ja to wiedział. Jakby ktokolwiek to wiedział.”

“(...) śmierć zwykle przychodzi spokojnie, ze świadomością, że warto było żyć i że byliśmy kochani. Pragnąłbym umrzeć w fotelu, czytając książkę. Jedno wiem na pewno, nie chciałbym umrzeć we śnie. W taki przypadku straciłbym coś, co może być najwspanialszym doświadczeniem w życiu.”