Sposób tłumaczenia Biblii, prezentowany w Siostrze Mojżesza, ma swe początki w starożytności. Dla chrześcijan sprzed okresu reformacji opowieści Nowego Testamentu stanowiły odpowiedniki lub przekształcenia historii starotestamentowych. Pełne znaczenie tekstów biblijnych zawierało się w ich formie.
I tak na przykład grzeszna Ewa zamieniała się w niewinną Marię, a wieża Babel przyjmowała postać obiecanej nagrody zesłania Ducha Świętego. Protestanci podchodzili zwykle do znaczeń biblijnych w sposób bardziej dosłowny, ale strukturalistyczna forma opowieści, tak fascynująca wczesnych chrześcijan i współczesnych im żydów, jest nadal dostępna dla tych, którzy pragną ją odszukać.
Dzięki zastosowaniu antropologicznych metod analizy mitu eseje składające się na tę książkę oferują oryginalny i prowokacyjny wgląd w różne fragmenty Pisma Świętego. Dostarczają także wyjaśnień, w jaki sposób kształtowały się w przeszłości stosunki antropologów i teologów oraz wprowadzają w dyskusję na temat historyczności zdarzeń biblijnych.