Monografia poświęcona jest problematyce skargi jako głównemu przejawowi prawa do oskarżania. Autorka podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, czy w obecnym kształcie prawnym akt oskarżenia i jego surogaty w sposób prawidłowy służą realizacji jednej z podstawowych funkcji procesowych, a mianowicie funkcji oskarżycielskiej. W dalszych częściach monografii dokonano szczegółowej analizy okoliczności kształtujących zakres prawa do oskarżania. Wiele uwagi poświęcono tym czynnościom organów procesowych oraz innych uprawnionych podmiotów, które mają zza swój przedmiot skargi. Omówiono uwarunkowania towarzyszące realizacji prawa do oskarżania oraz zakres tego prawa oddzielnie dla przypadku oskarżyciela publicznego, posiłkowego oraz prywatnego.