Słodki smutek

Każda znajomość nas kształtuje. Pierwsza miłość zawsze zostawi po sobie ślad..

Chociaż w kolejnym spotkaniu z twórczością Nicholls'a nie zatraciłam się tak w lekturze, jak to było przy 'Jeden dzień' to i tak muszę przyznać, że jestem ponownie pod wrażeniem przekazu i treści w niej zawartej.
Mężczyznom jest niekiedy trudno mówić o uczuciach, a co dopiero tworzyć takie powieści, które chwytają za serce i pozostają w pamięci na długo.

To zupełnie inna historia, gdzie przez większość czasu wracamy do młodzieńczych lat bohatera. Charlie z upływem lat dojrzał i szykuje się do własnego ślubu. Nie przestaje jednak myśleć o przeszłości i o bardzo pamiętliwym lecie..
Dlatego wraz z nim wracamy do przeszłości, aby wejść w skład grupy teatralnej i odegrać życiowy spektakl..

Słodko smutna.
Wrażliwie piękna.
Smutno piękna.

Nastoletni czas to czas wielu złych decyzji, ale i najpiękniejszych wspomnień. Nie zawsze, patrząc wstecz jesteśmy dumni z naszych wyskoków czy zachowań. Jednak podświadomie zawsze wybieraliśmy mniejsze zło.

Nicholls doskonale przedstawia czas nastoletni, punt widzenia czy zachowania. Pięknie przenosi emocje na papier wprowadzając przez to czytelnika w stan przemyśleń i wrażeń.

W przeddzień ślubu trzydziestoośmioletni Charlie wspomina wydarzenia pewnego lata, gdy mając szesnaście lat, poznał pewną dziewczynę i dołączył do grupy teatralnej złożonej z totalnych osobliwości.

"Słodki smutek" Davida Nichollsa to niezwykle autentycznie wybrzmiewająca podróż do słodko-gorzkich lat naszej młodości, przyjaźni do grobowej deski, pierwszych miłości i doświadczeń seksualnych. Gdzie wszystko wydawało się tak proste i beztroskie, a najmniejszy problem czy zawód miłosny urastał do rangi końca świata.

Charlie jest cudownie złożoną postacią, chłopcem z rozbitej rodziny, który musiał zbyt szybko dojrzeć. Spotkanie Fran i grupy jej znajomych na zawsze odmieni jego życie.

Jeśli miałabym do kogoś porównać sposób pisania Nichollsa, to byłby to John Green, autor wielu wspaniałych powieści, z których moją ulubioną jest "Gwiazd naszych wina". Obaj piszą o nastolatkach, choć nie są to powieści tylko dla nich. To literatura piękna, którą cenię za jej mądrość, piękno i zmuszanie do refleksji, i choć nie jest ona moim oczywistym wyborem, to potrafię docenić jej walory.

„Słodki smutek” to moje kolejne spotkanie z twórczością Davida Nichollsa, który zachwycił mnie powieścią „Jeden dzień”. Dlatego nie mogłam przejść obojętnie obok tego tytułu! Styl pisarski tego autora mnie zachwyca, nie mogę oderwać się od jego książek!

Historia miłosna, którą przedstawił nam autor, jest piękna, ale zarazem słodko – gorzka! Podczas czytania były momenty, które sprawiły, że śmiałam się w głos, zachwycałam romantycznym nastrojem, ale nie zabrakło też momentów poruszenia i wzruszenia, a nawet tych, w których w moim oku zakręciła się łezka! Autor wspaniale wykreował bohaterów, których już od pierwszych stron obdarzyłam sympatią i trudno było mi się z nimi rozstać! Mimo iż książka jest małym grubaskiem, to czyta się bardzo szybko i niezwykle przyjemnie. Jest to jedna z piękniejszych miłosnych historii, jakie ostatnio miałam okazję poznać. Idealnie nadaje się dla każdej grupy wiekowej i osób lubiących powieści obyczajowe, literaturę piękną, czy typowe romanse! Ja bardzo serdecznie polecam i przyznaję, że jestem zachwycona twórczością Davida Nichollsa!

Autor bestsellera „Jeden dzień” proponuje nam słodko-gorzką, zabawną opowieść o dorastaniu i zapierającym dech w piersiach dreszczyku emocji związanym z pierwszą miłością. O tym jak jedno lato na zawsze może zmienić życie.

Małe miasteczko w hrabstwie Sussex. Rok 1997. Szesnastoletni Charlie Lewis nie ma łatwego życia. Matka odeszła z domu, ojciec jest w totalnej rozsypce i absolutnie sobie nie radzi. Charlie odpoczywa jeżdżąc po okolicy na rowerze i podczas jednej z takich przejażdżek natyka się na amatorską trupę aktorską. Grupa przygotowuje właśnie spektakl „Romeo i Julia” jednocześnie namawiając Charlie’go do przyłączenia się do nich. Chłopak jest bliski odmówienia, gdy zauważa dziewczynę i to jest jak – no wiecie – uderzenie pioruna… Dziewczyna, Fran Fisher wpada mu w oko, ale to mało powiedziane. Dla niej udałby się na koniec świata, ale na początek postanawia spróbować z tą trupą. I zaczyna się… Zaczyna się, niezapomniane lato Charliego.

Po wielu latach, trzydziestoośmioletni już Charlie, który niedługo ma zawrzeć związek małżeński powraca pamięcią do tego pamiętnego okresu. Wracają wspomnienia z pewnego lata. Z lata z Fran. Powraca przeszłość. Dochodzi do wniosku, że są pewne zadawnione sprawy, które należałoby załatwić, wyprostować, ale również pogodzić się z samym sobą (sprzed lat).

David Nicholls ujął mnie powieścią „Jeden dzień”. Ta historia nie powtarza tamtej opow...