Spółka Antymagiczna i nawiedzony dom

Gdy ci smutno, gdy ci źle, zjedz czekoladę/ciasto/krówkę, rozchmurz się!
Taka rada towarzyszyła mi przy lekturze debiutu Gabrieli Bramskiej – "Spółki antymagicznej i nawiedzonego domu", który otrzymałam do recenzji w ramach klubu recenzenta Smocze Języki, działającego dla grupy Książki Fantasy. Czy jestem zadowolona, że zachęcano mnie do jedzenia podczas czytania? Czy słodycze rozwiązały wszystkie problemy bohaterów książki? Przekonajmy się.
Głównymi protagonistami są dwaj przyjaciele, Alfaen i Darkins, prowadzący tytułową Spółkę, której celem jest zwalczanie mrocznych sił działających w Burzowie. Pewnego dnia nad miastem zbierają się ciemne chmury i zaczyna padać smolisty deszcz… Wspólnicy otrzymują od malarki Teris zlecenie pomocy jej chorej siostrze, poetce Ithne. Czy to ona jest powodem dziwnej pogody? Gdzie podział się jej cień? I co z całą sytuacją ma wspólnego bardzo nieszczęśliwy Czarnoksiężnik, jedzący węgiel kotosmok oraz nawiedzony dom? Tego wszystkiego dowiecie się z treści książki.
Zacznę od naszych detektywów. Teoretycznie jest ich dwóch: były oficer i łowca duchów, jeden robi na drutach, drugi rozwiązuje krzyżówki, jeden jest nieco nieśmiały, drugi uwielbia płeć piękną. Obaj lubują się w krówkach i we wszelakich słodyczach. Który jest który? No właśnie… Aż do końca utworu nie udało mi się ich rozróżnić, przestałam się nawet starać. Mimo że są odmienni, ich osobowości nie zostały odpowiednio rozróżnione i miałam wrażenie, że czytam o jednej post...

Wiecie, tyle na świecie agresji i zazdrości, aż czasem nie warto wychylać nosa z domu. W dzienniku tylko o chorobach i zamieszkach, liczbach zgonów i rzeczach, na które zwykły oglądający nie ma najmniejszego wpływu. Dlatego tak chętnie wkraczam w światy, które są mi tak obce i nieznane. Sięgam po fantastyczne książki, gdzie spotkam istoty magiczne, nie z tego świata, które wbrew temu, co im się przytrafia potrafią dodać otuchy i nieco urozmaicić nasz zwyczajny żywot. Tym bardziej, że teraz od przeszło tygodnia na dworze tylko deszcze, chmury, wiatry i burze, czyli dokładnie ten sam klimat, co w książce. Tylko bohaterowie niecodzienni;-)
Co tutaj znajdziecie?
Przede wszystkim wspaniałe śledztwo, choć niekoniecznie w klimatach kryminału. Nawiedzonych ludzi, którzy potrafią krzywdzić w bardzo nadzwyczajny sposób. Mroczne upiory, które nie rozumieją, że to, co stwarzają ranni innych ludzi. Opuszczony dom, który tak naprawdę opuszczony nie jest. Dwójkę detektywów, którzy postanawiają naprawić wszystko, co zostaje zburzone. Rodzinne tajemnice, które niekoniecznie powinny ujrzeć światło dzienne. Śmiem stwierdzić, że cokolwiek kiedykolwiek przyszło w waszych snach gdy byliście jeszcze dziećmi z pewnością się tu pojawi. I niekoniecznie będą to postacie dobrych snów...
Jeśli chodzi o samą fabułę, to jest bardzo interesująca. Z początkiem może będziecie się zastanawiali, czy ta książka jest dla was odpowiednia, jednak zaraz po kilku pierwszych stronach zupełnie o tym za...

Książka bardzo fajnie się zaczyna. Nie ma tutaj czasu na powolne rozkręcanie się akcji, tylko od razu zaczyna się coś dziać. Nie sprawia to jednak żadnego problemu w zrozumieniu i rozeznaniu się w przedstawionym świecie. Wszystko wprowadzane jest z należytą starannością, a my czujemy się dobrze zaopiekowani.
Bohaterowie są wyraziści, a lekarstwem na wszystko są słodycze. Nasi bohaterowie niemal nałogowo jedzą czekoladę, krótki, ciastka i ciasta. Tutaj akurat mogłabym im przybić piątkę, bo mam dokładnie takie samo zdanie - słodycze są dobre na wszystko.
Mamy w opowieści również smoki, które przypominają koty. Jeżeli więc jesteś sympatykiem kotów i smoków, myślę, że był(a)byś usatysfakcjonowany(a). Mi się te stworki bardzo spodobały.
Niestety mam też minus w tej historii. Według mnie była ona za długa i w pewnym momencie zaczęło mi się dłużyć i wyczekiwałam końca. Trochę autorka przekombinowała. Myślę, że gdyby opowieść trochę skrócić, byłaby o wiele lepsza.