Strażniczka opowieści

"Strażniczka opowieści" to jedna z tych lektur, które na bardzo długo zostaną w mojej pamięci. Uwielbiam powieści, których fabuła związana jest z jakąś ciekawą, tajemniczą historią, np. książką, skryptem, szkicem. A jeśli dodamy do tego jeszcze góry, dzikie ostępy, dziewiczą przyrodę i szczyptę magii, to obok takiej książki nie mogę przejść obojętnie. Powieść Lisy Wingate łączy w sobie wszystkie te elementy, intryguje, ciekawi i wciąga czytelnika w przedstawiony świat.

Jen Gibbs właśnie rozpoczyna nową pracę w wydawnictwie w Nowym Jorku i zaraz na "dzień dobry" znajduje na swoim biurku tajemniczą kopertę zawierającą kilka rozdziałów pewnej historii. Nie ma na niej nazwiska autora, a tytuł brzmi: "Strażniczka opowieści". Stempel pocztowy wskazuje datę sprzed dwudziestu lat i miejsce nadania - Karolinę Północną. Wiedziona ciekawością kobieta postanawia przeczytać fragment skryptu, ale lektura wciąga ją bez reszty. Razem z bohaterką poznajemy historię Sarry i Randa, którzy pod koniec XIX wieku podróżowali przez góry, aby znaleźć bezpieczne schronienie na resztę życia. Dziewczyna pochodziła z plemienia Melungów - ludzi uważanych za gorszych, nawiedzonych, łączących w sobie rasę białą, indiańską i afroamerykańską, a Rand pochodził z zamożnej i szanowanej rodziny z Charleston. Nie było im razem "po drodze", a jednak...

Jen czuje się dziwnie mocno związana ze "Strażniczką opowieści". Lektura kieruje jej myśli do przeszłości, dzieciństwa spędzonego pośród Blue Ridge...

Młoda redaktorka, zostaje przyjęta do działającego w Nowym Jorku wydawnictwa Vida.Jako, że zaczynając swoją karierę, chciałaby się wykazać przed szefostwem, niezwykle często zaczyna swoją pracę wcześniej, niż reszta kolegów po fachu.Pewnego dnia, znajduje na biurku kopertę, a w środku, parę stron powieści, po lekturze której domyśla się, a raczej poznaje po stylu pisarskim, że jest to dzieło znanego i niezwykle popularnego pisarza, słynnego ze swoich dziwactw.Ale jak przekonać się czy rzeczywiście, to jego
rękopis, skoro pisarz, unika jak ognia, nie tylko fanów swojego talentów, ale i różnego rodzaju redaktorów, czy dziennikarzy.

Może nie jest to lektura, która spodobałaby się płci brzydkiej, ale ja przeczytałem bez problemu i uważam, że znaczniki w rodzaju"literatura kobieca", to tylko starta czasu.
Może Barbary Cartland bym nie czytał, ale są książki, które warto poznać."Strażniczka opowieści", jest jedną z takich powieści.

Styl pisania jest przyjemny, akcja wciąga, więc czegóż chcieć więcej.Dodatkowo, spodobała mi się okładka, także polecam.