Opinia na temat książki Sundial

Doświadczenie z pierwszą powieścią Catriony Ward było na tyle wyjątkowe, iż potrzebowałam odpowiedniej chwili, by zasiąść do lektury "Sundial". To jedna z tych książek, które wymagają sporo czasu i uważności.

Atmosfera jest tu gęsta od dławiących gardło emocji: małżonkowie przepełnieni nienawiścią i dzieci, jako karta przetargowa. Wszystko to, jest bardzo niepokojące. Nie wiem, co myśleć o postępowaniu bohaterów, budzą we mnie mnóstwo negatywnych odczuć. Królują tu kłamstwa i gra pozorów.

Rob jest przede wszystkim matką dwóch niezwykłych, wymagających uwagi córek, zdradzaną żoną oraz wspaniałą nauczycielką. Pisane do szuflady powieści traktuje jako swoistą terapię, gdzie może dać upust kłębiącym się w niej uczuciom. Jej wspomnienia przygniatają mnie swym ciężarem.

Perspektywa Callie jest niezwykle fascynująca, dziewczynka od lat interesuje się śmiercią i gdy w ramach doświadczenia próbuje otruć swą młodszą siostrę, przelewa to czarę goryczy. Matka postanawia wyruszyć z nią na wyprawę w swoje rodzinne strony na pustynię Mojave. Dar Callie jest jednocześnie jej przekleństwem. Identyczny miała jej matka.

Jest to na pewno dość oryginalna opowieść, która momentami mocno ingerowała w strefę mojego komfortu. Inna, dziwna, intrygująca, ale też trudna, nużąca, niejednoznaczna. I cholernie przygnębiająca.

Były chwile, że czułam się zwyczajnie przytłoczona masą negatywnych emocji oraz tym, jak niewiele w zasadzie rozumiem. Prawda okazała się szokująca, tylko nie jestem pewna, czy wszyscy będą mieć na tyle cierpliwości, by do niej dotrzeć. Ta historia będzie mieć tylu zwolenników, co przeciwników. Ja wciąż czuję się rozdarta.