Szkice z historii wojny inflanckiej z lat 1558-1561. Pogląd strony rosyjskiej

Pomysł napisania tej książki narodził się przypadkowo. Zajmując się badaniem historii rosyjskich spraw wojennych okresu „klasycznego” ich rozwoju (2. połowa XV – początek XVII w.), w pierwszej kolejności interesowaliśmy się historią rosyjsko-krymskich konfliktów, o tyle od połowy XVI w. na kilka dziesięcioleci szczególnie Krym staje się, jeśli nie najważniejszy, to w każdym razie najbardziej niebezpiecznym wrogiem Państwa Rosyjskiego. Zresztą nawet u szczytu swoich sukcesów Stefan Batory, król młodej Rzeczypospolitej, mógł tylko marzyć o kampanii na Moskwę i jej zniszczeniu. Zaś krymski „car” Dewlet-Girej I dwukrotnie podchodził do Moskwy, w 1571 i 1572 r., a nawet spalił ją doszczętnie w maju 1571 r.
Kolejnym, starym i dziedzicznym wrogiem Państwa Rosyjskiego (jeszcze z czasów Dymitra Dońskiego) było Wielkie Księstwo Litewskie, z którym Moskwa od końca XV w. walczyła regularnie i konsekwentnie dążyła do odzyskania „dziedzictwa Jarosława”. Główną „nagrodą” w tej konfrontacji była dominacja w Europie Wschodniej i biorąc pod uwagę te okoliczności w pełni zrozumiały jest ten pogląd, który udał się władzom moskiewskim w tym kierunku polityki zagranicznej...