Opinia na temat książki Sztorm stulecia

Napis z okładki, że jest to oryginalny scenariusz, wyglądał bardzo kusząco. Bo "Sztorm stulecia" to dość osobliwy horror, tak jak na okładce stoi: został napisany jako scenariusz filmowy i było to pierwsze moje spotkanie z tego typu wytworem. Całość przypomina raczej jakiś utwór dramatyczny, co oczywiście nie jest jego wadą. Ten specyficzny sposób, w jaki przekazał nam tę opowieść King, nie przeszkadzał mi w ogóle. Mimo iż historia jest bardzo przyjemna, jak dla maniaka horroru i fana Kinga oczywiście, książka jednak nie zawędruje na moją półkę ulubione. Zaraz wyjaśnię dlaczego.

Zacznę od plusów. Niewątpliwie największą dla mnie zaletą tej książki jest osadzenie akcji na odciętej od świata wysepce, szczególnie podczas wielkiego sztormu i śnieżycy. Uwielbiam takie klimaty. Do tego zjawiający się znikąd tajemniczy i złowrogi pan Linoge, po prostu bajka. Nie można też zapomnieć o jak zwykle zamkniętej, tym razem wyspiarskiej społeczności, w której kryć się będzie kilka wstydliwych sekretów. Jak się można domyślić - oczywiście je poznamy, niekoniecznie ku uciesze osób, których one bezpośrednio dotyczą.

Jedyne, co mi trochę przeszkadza to brak kingowego gawędziarstwa (do którego przyzwyczaiłam się już nieodwracalnie) i co za tym idzie, zbyt szybkie tempo akcji. Cały czas dialogi, dialogi, dialogi i akcja galopuje, przez co książka kończy się stanowczo za szybko :) A to jej największa wada, której wybaczyć nie mogę. Po ponownym przeczytaniu skłaniam się ku ocenie bardzo dobrej. Siedem gwiazdek, Mistrzu!
A film też lubię, i to nie tylko dlatego, że duuużo w nim śniegu ;)