Opinia na temat książki Ta druga

Ta opowieść Joy Fielding strasznie mnie zirytowała , a raczej nie sama opowieść , bo tę czyta się szybko i dobrze , co postać głównej bohaterki Jill Plumley . Ale po kolei . Autorka opowiada historię dwóch małżeństw . Jill i Davida oraz Ala i Beth . Panowie , czyli David i Al , to wzięci prawnicy prowadzący najbardziej renomowaną kancelarię prawniczą w mieście i odnoszący duże sukcesy w swojej branży . Oba małżeństwa przyjaźnią się i spotykają też prywatnie . Al w zewnętrznym świecie , sympatyczny , jowialny prawie dżentelmen którego wszyscy lubią i podziwiają , w domowych pieleszach przeistacza się w tyrana i potwora . Ów tyran dopuszcza się naprawdę strasznej przemocy tak fizycznej jak i psychicznej na swojej żonie Beth . Jestem w stanie zrozumieć maltretowaną kobietę , której strach o własne życie i obawa o trójkę dzieci nakazuje milczeć i robić dobrą minę do złej gry . Kobietę niewykształconą , młodziutką kasjerkę z banku , dla której ślub ze sporo od niej starszym prawnikiem był darem niebios . Jestem w stanie zrozumieć jej bezradność i niemoc . Nie rozumiem natomiast zupełnie postępowania Jill i mam nadzieję że nawet jeśli takie kobiety istnieją , to są to jednostki nieliczne . Jill , kiedy poznaje swojego obecnego męża jest producentką cenionych programów telewizyjnych . Energiczna , wykształcona młoda kobieta , która , wydawałoby się wie czego chce i ma właściwy poziom oceny własnej wartości . Może nie ma urody filmowej aktorki , ale nie jest jakąś szkaradą . Jill zwiedziła już (służbowo oczywiście) pół świata , kręcąc tam materiały do swoich programów . Jest ciągle w ruchu i lubi swoją pracę i nagle taka kobieta zakochuje się bez pamięci w zielonookim i jasnowłosym prawniku i całkiem traci dla niego głowę . Nie ważne że David jest żonaty , nie ważne że ma dzieci , ważne że Jill jest zakochana . To też jestem w stanie zrozumieć , wszak miłość jest jak Temida , ślepa i głucha na racjonalne argumenty . Zresztą Jill , rozgrzeszając się , że zabiera ojca dzieciom i żonie męża hołduje twierdzeniu , że dobrego małżeństwa nie można rozbić . Nasza Pani producentka dopina swego i wychodzi za mąż za swego ukochanego Davida Plumleya . Są ze sobą sześć lat , kiedy na jakimś plenerowym przyjęciu , piękna , młoda kobieta podchodzi do Jill i oznajmia , że zamierza wyjść za jej mężą . Owa kobieta to Nicole Clark , studentka prawa i praktykantka w kancelarii jej męża . Nicole (aby nie było nieporozumień) zaznacza od razu że to nie jest żaden żart . Tutaj dochodzimy do tego czego nie rozumiem w postępowaniu Jill . Żona Davida Plumleya zaczyna zachowywać się jak siedemnastoletnia dzierlatka z ptasim móżdżkiem , która poniży się do granic możliwości , byle nie stracić męża . Już wcześniej dla niego zrezygnowała ze swojej pracy , przyjmując stanowisko wykładowcy na uniwersytecie , aby nie wyjeżdżać , bo David źle znosił jej wyjazdy . Teraz , kiedy mąż coraz bardziej się oddala , a ona mimo jego zaprzeczeń , wie intuicyjnie że on spotyka się z Nicole Clark , jest w stanie pójść na dalsze ustępstwa . Nawet wtedy kiedy słysząc w słuchawce identyczne kłamstwa , jakimi jej obecny mąż '' częstował '' swoją byłą żonę , będąc z Jill , ta jest w stanie go przepraszać niemal na kolanach i wziąć na siebie jego winę . Trudno mi w to uwierzyć , by jakakolwiek kobieta po sześciu latach małżeństwa tak się zachowywała . Pozwalała się tak poniżać i upokarzać . Trochę to dla mnie naciągane , niemniej książka warta jest przeczytania , chociażby dla tego , by się dowiedzieć jak w końcu rozwiązały się sprawy obydwu małżeństw . Ta opowieść uczy też tego że historia lubi zatoczyć koło i że jak mawiała kiedyś dawno temu moja babcia '' Na cudzym nieszczęściu , swego nie zbudujesz ''.