Terminologia retoryczna w Institutio oratoria Kwintyliana

Marek Fabiusz Kwintylian (Marcus Fabius Quintilianus) urodził się około 35 roku w północnej Hiszpanii w mieście Calagurris (obecnie Calahorra). Studiował w Rzymie pod kierunkiem znakomitych nauczycieli: gramatyka Remmiusza Palemona, mówcy Domicjusza Afra oraz mówcy i historyka Serwiliusza Nonianusa. Około 57 roku powrócił do Hiszpanii, lecz później z polecenia obwołanego cesarzem w 68 roku Serwiusza Sulpicjusza Galby przeniósł się do Rzymu i tam przebywał aż do śmierci, która nastąpiła prawdopodobnie w 96 lub 97 roku. Biorąc pod uwagę jego wybitne osiągnięcia dydaktyczne, cesarz Wespazjan(69-79) przyznał Kwintylianowi, jako pierwszemu profesorowi retoryki w Rzymie, stałe honorarium ze skarbca cesarskiego, a cesarz Domicjan (81-96) mianował go nauczycielem dwóch synów swej siostrzenicy Domitylli i Flawiusza Klemensa, konsula z 95 roku. Najważniejszym zachowanym dziełem Kwintyliana jest podręcznik wymowy dla młodzieży rzymskiej Institutio oratoria (Kształcenie mówcy) w dwunastu księgach. Napisał go pod koniec życia, gdy po dwudziestu latach nauczania ustąpił z katedry retoryki.