Tygrysie Wzgórza

"Tygrysie Wzgórza" określone zostały mianem indyjskiego "Przeminęło z wiatrem". Dla mnie książka ta jest o wiele ciekawsza, dużo bardziej barwna i emocjonująca niż kultowa powieść Margaret Mitchell.

Rzecz dzieje się na południu Indii, w małym księstewku Kodagu gdzie od pokoleń żyją obok siebie właściwie dwa klany - rodziny Naćimandów i Kambejmadów, zajmujące się uprawą roli. Kiedy w rodzinie Naćimandów po sześćdziesięciu latach przerwy przychodzi na świat dziewczynka (do tej pory rodzili się chłopcy) staje się ona prawdziwym "oczkiem w głowie" swoich rodziców i krewnych. Mała Dewi jest niesfornym dzieckiem, ale na jej wybryki rodzice często przymykają oko. Od najmłodszych lat razem z dziewczynką wychowuje się osierocony przez matkę chłopiec z rodu Kambejmadów, którego rodzice Dewi wzięli na wychowanie. Dzieci stały się nierozłączne i bardzo ze sobą zżyte. Spędzają wspólnie całe dnie na zabawach i psotach, potem uczą się w tej samej szkole i wydaje się, że tak będzie już zawsze.

Dewi wyrasta na niezależną i trochę próżną dziewczynę o nieprzeciętnej urodzie, która potrafi postawić na swoim. Dewanna jako zdolny uczeń szkoły misyjnej obdarzony nieprzeciętnymi zdolnościami dostaje ogromną szansę kontynuowania nauki na studiach medycznych. Chce zostać lekarzem, aby w ten sposób służyć i pomagać ludności Kodagu. Chłopak musi opuścić rodzinne strony i od tego czasu drogi przyjaciół rozchodzą się.

Tymczasem piękna Dewi poznaje kuzyna Dewanny - Maću Kambejmad...

Lubię... Lista jest długa... Lubię czytać (to chyba oczywiste :-)) lubię ładną pogodę, lubię dobrą herbatę, piesze wędrówki, mokrą trawę, ale nade wszystko lubię kawę. Mocną aromatyczną kawę, czarną lub z odrobiną mleka, podaną w ulubionym kubku. Mmmm... Rankiem, kiedy cała rodzina śpi, ja zaparzam sobie czarny napój Bogów i z książką na fotelu napawam się zapachem poranka... cichego poranka bez krzyków mojej bądź co bądź ukochanej dziatwy. Łatwo więc można sobie wyobrazić urok poranka z kubkiem kawy i książką, która z miłością opowiada o plantacji kawy. Książka z wyjątkowym nastrojem, łagodną nicią snutej opowieści, ciepłymi opisami i niesamowicie wciągającą fabułą. Tygrysie Wzgórza to książka - rzeka. Zaczyna się u źródełka w 1878 r. kiedy to na świat przychodzi główna bohaterka Dewi. Jej życie staje się rzeką. Nie jest ono spokojne, oj nie. W jej życiu ciągle coś się dzieje, jest jak niepokorny duch. Przyciąga do siebie mężczyzn, przekracza bariery, łamie konwenanse. Przyciąga jak magnes szczęście i troski... no właśnie. Jedno zdarzenie i cały piękny świat może legnąć w gruzach. Ale silna indyjska kobieta potrafi zadbać o siebie i swoją rodzinę. Niczym rwący potok podejmuje odważne decyzje, dzięki którym jej rodzina unosi się na powierzchni nawet wówczas gdy inni nie radzą sobie w trudnych wojennych czasach. Jednak losy tej rodziny są dowodem na to, że pieniądze szczęścia nie dają. A zakończenie... po prostu powala na kolana. Człowiek już się rozluźnia, przewraca ostatnie ...

Poddałam się tej książce, jej urok mimo, że nie raz dość bolesny spowodował, że oderwałam się od ziemi, przenosząc w świat silnych ludzi, z tradycjami, pasjami i wielkimi namiętnościami.

nie mogłam się wkręcić w klimat powieści, ale potem już mnie całkiem pochłonęła - polecam wszystkim, szczególnie miłośnikom indyjskich klimatów !!!!

Piękna historia opisana w tak barwny sposób, że nie można się od niej oderwać. Tym bardziej iż autorka pokazuje nam zwyczaje i kulturę Indii.

100% czytelniczej satysfakcji!
Uwielbiam czytać o losach ludzi, które dzieją się na przestrzeni wielu lat. Piękna powieść! Polecam!