Cytaty z książki "W piekle pandemii"

“Gdyby nie epidemia, ugrzązłbym w tych drobiazgach po uszy, zacząłbym uważać je za sens życia... Teraz myślę zupełnie inaczej. Potrzebny był mi kopniak od losu, żebym się opamiętał.”

“Dziwne to wszystko. Toczy się wojna z niewidocznym wrogiem, a u nas cicho i spokojnie.”

“Czuję moją dłoń w twojej, twój oddech tuż przy moim uchu, słyszę twój oddech tuż przy moim uchu, słyszę twój cichy szept, że w życiu liczą się tylko chwile i że tę chciałbyś zatrzymać dla nas na zawsze.”

“Czasami chciałbym wiedzieć mniej. Wiedza medyczna w takich sytuacjach nie pomaga, a przeszkadza, dobija jeszcze bardziej. Siebie nie mogę oszukać. Chociaż pocieszam dzięsiątki ludzi, to sam siebie nie potrafię podnieść na duchu. ”

“Niech skończy się ten koszmar! Niech już przestanie istnieć! Niech życie zacznie toczyć się normalnie!”

“On siedzi w samym środku piekła pandemii, a rozsiewa nadzieję.”

“Mam dla kogo żyć, mam parę pomysłów, które chcę jeszcze zrealizować, parę celów, które chcę osiągnąć, i parę marzeń, które nie stały się jeszcze celami.”