Wesoło czyli Smutno: Kazimierza Kutza rozmowy o Górnym Śląsku

Bardzo ciekawe rozmowy ze Ślązakami (de facto tylko z Górnoślązakami) we wszystkich odsłonach i konfiguracjach: tymi z dziada pradziada na miejscu, z tymi na emigracji w Niemczech czy w innych krajach, ze śląskimi Niemcami na Śląsku i Ślązakami w Czechach, z kresowiakami, którzy po wojnie zostali Ślązakami, a także z chwilowo tylko gdzieś ze Śląskiem związanymi osobami (Michnik, Drawicz, Szczepański). Myślę, że te rozmowy w telewizji były bardzo ważnym głosem w dyskusji, która na początku lat 90tych, w czasie ich emisji, była potrzebna i fascynowała nie tyle różnorodnością poglądów, co różnorodnością tego Śląska i Ślązaków. A mówię z autopsji, bo kilka razy udało mi się program zobaczyć i bardzo go polubiłem. Otwierał jakąś schowaną a tak interesującą szufladę ze skarbami w zapyziałej, pozornie tylko homogenicznej, postsocjalistycznej rzeczywistości. Dobrze, że powstała ta książka, ponieważ - niestety - na antenie trudno było te rozmowy uświadczyć - przemknęły bez wznawiania jak kometa. Szkoda, że nie było kontynuacji, że nie ma dalszego ciągu - ja bym chciał, żeby taka audycja, najlepiej raz w tygodniu, istniała cały czas. Widać po tych wypowiedziach, że dziś znajdujemy się w zupełnie innym punkcie dyskusji o Śląsku. Trudno powiedzieć, czy dalej. Co ciekawe, jako te najbardziej "passé" (czasem może wręcz naiwne) i "daneben" jawią mi się tu sądy wypowiadane przez nie-Ślązaków, warszawiaków...I tak Drawicz mówi o tym, co zna, czyli wcale nie o Śląsku, a o Mazurach. Owszem, jak...