Wielka przygoda oceanów. Atlantyk

Chciałabym w tej opinii wyrazić zbiorczo mój zachwyt nad wszystkimi książkami mojego dzieciństwa. Wiele osób ma taki swój kanon, zbiór ukochanych tytułów, na wspomnienie których robi się człowiekowi dobrze na duszy. Dla mnie takim tytułem jest "Atlantyk". Szukałam tej książki od początków mojej bytności na LC - w głowie uparcie majaczył jednowyrazowy tytuł i to mnie zmyliło. Ale znalazłam, rozpoznałam i przeczytałam ponownie po mniej więcej 30 latach.

Co sprawiło, że "Atlantyk" tak bardzo zapadł mi w pamięć?
Fascynujący temat, obejmujący historię odkryć geograficznych, legendę o Atlantydzie, wyprawę Heyerdahla na tratwie "Ra", słynne katastrofy morskie, piratów i piratki, wreszcie spektakularne zatonięcie "Titanica". Wypożyczałam ją z biblioteki wiele razy, aż w końcu przepisałam fragment o "Titanicu" do zeszytu, taka byłam zdesperowana :)

Jak odebrałam książkę teraz? Nadspodziewanie dobrze. Owszem pewnych fragmentów w ogóle nie pamiętałam, a inne mnie nudziły, ale przypomniały mi się inne świetne kawałki - o tratwie rozbitków z "Meduzy", wędrówkach węgorzy i łososi, postępie technicznym. Wyobrażacie sobie, że pierwsze statki z metalowym kadłubem pojawiły się w XIX wieku? Wcześniej wierzono, że skoro metal jest cięższy od wody, nie da się zbudować takiego statku.
Uśmiech politowania wzbudziły zachwyty autora nad rozwojem platform wiertniczych i przekonanie, że ropy naftowej starczy nam na 30 lat (książka napisana w 1972 roku) oraz jego zachwyty nad ó...