Wojtyła wytwarza nieustanne napięcie między czasem akcji, a czasem narracji. W jego wierszu dzieje się tak, że czynności sprawiające wrażenie realnych stają się metaforą aktu pisania, a zatem zatracają swą samodzielność i znajdują uzasadnienie dopiero na innej płaszczyźnie, wtedy mianowicie, gdy odnosimy je właśnie do aktu pisarskiego. I na odwrót:... Recenzja książki Wiersze fatalne