Wiosna Chosrowa

Wiosna Chosroesa ukazała się po raz pierwszy w 1977 roku, a inspiracją do jej napisania była podróż autora do Iranu dwa lata wcześniej. Książka Citatiego ? barwny esej literacki ? składa się z jedenastu rozdziałów i obejmuje okres od przybycia ludów irańskich na obszary dzisiejszego Iranu (około 1000 roku przed Chrystusem) aż po upadek perskiej dynastii Sasanidów i początki panowania Arabów (VII wiek po Chrystusie). W kolejnych rozdziałach Citati przedstawia m. in. wyobrażenia religijne staroirańskich plemion, które legły u podstaw perskiego zoroastryzmu ? kult światła-ognia, walka dobra ze złem; oryginalny symboliczny kompleks pałacowy Persepolis, wzniesiony na tarasie skalnym w celu uwydatnienia sakralnego, wręcz boskiego, charakteru króla Dariusza; świątynie ognia, najazd Aleksandra i zniszczenie Persepolis; koniec imperium perskiego, którego ostatnim wielkim władcą był Chosroes II. Tę barwną, kunsztowną narrację zamykają epizody związane już z epoką panowania arabskiego: historia Husajna, ?męczennika Islamu?, który poniósł śmierć z powodu swej zbyt wielkiej miłości Boga i historia księcia Iskandera, który w magiczny sposób zapomina o swym przeszłym życiu, wyrusza w podróż i dociera do ?miedzianego miasta? zamieszkałego przez zmarłych, przez ich cienie.