Wojaczek przeczytany. Szkice i eseje o twórczości Rafała Wojaczka

Zebrane w książce teksty tworzą oryginalną i frapującą konstelację krytyczno-literacką. Mamy w nich do czynienia z różnymi strategiami interpretacyjnymi i sposobami czytania wierszy (...). Przy całej wewnętrznej różnorodności szkice układają się jednak w zaskakująco spójną narrację, której najbardziej charakterystyczną cechą wydaje się chęć krytycznego przepisania poezji (i nie tylko poezji) Rafała Wojaczka. Jest to widoczne przede wszystkim w szkicach umieszczających twórczość autora Innej bajki w kontekstach kojarzonych z nową humanistyką (...) Ale imperatyw "przepisywania Wojaczka" odnaleźć można również w artykułach podejmujących tematykę recepcji i "drugiego życia" dzieła (..). Nie mam wątpliwości, że ich autorom przyświecała intencja ożywienia i uaktualnienia dzieła, tudzież opatrzenia go nowymi znakami krytycznymi. Zbiór jako całość nosi wszelkie znamiona gestu rewizyjnego i interwencyjnego w mocnym znaczeniu tych słów; chodzi o gest otwierający, a tym samym uwalniający lekturę. (..) To ważna książka krytyczna: polemiczna, zaskakująca, skłaniająca do przemyślenia na nowo już to poszczególnych utworów, już to utartych sposobów czytania dzieła, już to całej twórczości tego kontrowersyjnego, szczęśliwie nie do końca przez czytelników oswojonego, uparcie osobnego poety. - fragment recezji naukowej Jacka Gutorowa.