Wojna jugurtyńska 111-105 p.n.e.

Wojna jugurtyńska swoją nazwę zawdzięcza królowi Numidii – Jugurcie (ok.160–104 r. p.n.e.), który był głównym przeciwnikiem Rzymu w tym konflikcie. Wydaje się, że temat powyższej pracy może zainteresować polskiego czytelnika ze względu na swoją egzotykę oraz dramatyzm przedstawionych wydarzeń, tym bardziej że na polskim rynku wydawniczym nie ukazała się dotychczas odrębna publikacja poświęcona tejże problematyce. Autor przedstawia przyczyny, dla których powyższa wojna stała się obiektem zainteresowania historyka rzymskiego Salustiusza, autora błyskotliwie skreślonego dzieła Bellum Iugurthinum, a także próbuje odpowiedzieć na pytanie dlaczego temat ten może skupić uwagę współczesnego czytelnika (analogie pomiędzy polityką imperialną republikańskiego Rzymu a problemami jedynego obecnie mocarstwa – Stanów Zjednoczonych). W pracy omówiono obie strony wojny jugurtyńskiej, a więc królestwo Numidii i republikę rzymską do momentu wybuchu zbrojnego antagonizmu, a więc uprzednie relacje pomiędzy nimi, potencjał militarny, przyczyny wojny. W dalszych partiach pracy przedstawiono przebieg wojny oraz jej wpływ na wewnętrzne dzieje Rzymu (wzrost pozycji popularów kosztem skompromitowanych optymatów, oddziaływanie wojny na zmiany w wojskowości rzymskiej), a także skutki klęski Jugurty dla dalszych losów królestwa Numidii, a po części całej Afryki Północnej. W zakończeniu podkreślono, że mimo zwycięstwa Rzymu, imperium do końca swej egzystencji nie posiadało w pełni bezpiecznych granic w Afryce, gdzie istniała nieustanna potrzeba angażowania poważnych sił i środków.

12 map i schematów