Opinia na temat książki Z krajobrazów poety

Jeśli ktokolwiek patrzy na czas czytania moich książek, to wie, że jest on bardzo krótki, choć książki są długie. Tutaj jednak wystąpiła we mnie pewna abstrakcja. Z opisu 36 stron jest tak naprawdę niewiele słów. Nie trzeba jednak pisać wiele, by dostrzec to, co znajduje się w niewielkiej ilości. Przyznam się bez bicia, że nie umiałam sobie poradzić z recenzją tych wierszy. Każdy z osobna wywoływał we mnie pewną tęsknotę i nawet współczucie nie dla autora, ale dla wszystkich innych ludzi, którzy nie zauważają tylu prostych rzeczy w tak piękny sposób. Dla nas wstanie rano oznacza obowiązki. Dla autora, czar parującej kawy, światło poranka, czy też nieustający kolor fioletu, który przebija się przez wiersze. Słowa pełne tęsknoty, ogromu pracy jaki trzeba włożyć w życie w samo przekonanie siebie, że chce się żyć i jeśli nie dla kogoś, to dla siebie samego. Opisy przyrody, abstrakcji myśli, które krążą mu po głowie niewypowiedziane, lecz spisane na bezbarwnych stronach jego barwnego życia.
,,Nie tylko ocaleni ale także wpisani w świat z fałszywym
olśnieniem
zdrowej części ciała zawierzywszy umiejętność chodzenia
samym sobie
Budowanie kroków
bez aparatów wspomagających lecz z pasją weryfikującą
natężenie mięśni''
Autor jest osobą niepełnosprawną. Przytoczyłam jego cytat, który poruszył moje serce. Dla nas chodzenie nie wymaga żadnego trudu. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele powinniśmy zawdzięczać naturze, że mamy tak naprawdę wszystko o czym możemy pomarzyć. Autor tego szczęścia nie ma, jednak mam wrażenie jest bardziej szczęśliwy ode mnie. Zapamiętuje on urywki chwil i spisuje opierając się o poezję, czyli najpiękniejsze wyrażenie słowami. Przeplata tam wątki z dnia i nocy, z chwili, która zbyt ulotna by ją spamiętać, jednak obrana w słowa zostaje z nami na zawsze. Zbiór krótkich wierszy wyrażających dużo więcej, niż sami jesteśmy w stanie powiedzieć, czy napisać. Krótka historia jego życia, która sprawia, że doceniamy to, co jest dla nas najważniejsze. Czyli całkowitą sprawność ruchową. Pokłony za odwagę dla autora.