Książka jest opowieścią o kilkunastoletniej walce rodziców o zdrowie autystycznej Ani. Autorem książki jest James Copland, angielski publicysta, który na podstawie rozmów z Jackiem i Ivy Hodgesami i dzienników prowadzonych przez ojca, odtworzył drogę, jaką przebyli oni w poszukiwaniu właściwej diagnozy dla chorego dziecka. U Ani po urodzeniu stwierdzono głębokie upośledzenie i nie dawano szans na poprawę. Umieszczenie dziecka w specjalnych ośrodkach również nie przyniosło rezultatów. Dopiero opieka i terapia w domu oraz nauczanie indywidualne pozwoliło Ani osiągnąć samodzielność aż do rozpoczęcia pracy zawodowej. Książka opisuje realia lat 70 i metodę terapeutyczną rodziców – tzw. terapię klapsem, która dziś uznana jest za nieskuteczną i szkodliwą, jednak stanowi świadectwo rozwoju badań nad terapią autyzmu.