Opinia na temat książki Za zamkniętymi drzwiami

Thriller psychologiczny, gdzie cała psychologia to: żona naiwna, a mąż psychopata, bo miał złego ojca i mu się udzieliło (co też nie jest właściwie żadną tajemnicą dla czytelnika, bo dowiadujemy się o tym dość szybko w pierwszej połowie książki). A teraz zastrasza żonę, a ona tworzy w głowie plan ratowania siebie i siostry. Jest tu jakaś gra psychologiczna między postaciami, ale nie ma żadnego pogłębiania ich portretów psychologicznych. W przypadku Jacka, jak wspomniałam, bardzo wcześnie dowiadujemy się, co stoi za jego zachowaniem i na tym się to kończy. Jakby autorka chciała jak najszybciej odhaczyć ten konieczny punkt dla świętego spokoju i wrócić do głównej fabuły.

W scenie podróży poślubnej uważam nawet, że mąż nie używał jakichś wybitnych zagrywek psychologicznych - po prostu wiedział, że jego żona nie jest specjalnie bystra. Miałam wrażenie, że ten dialog w recepcji był specjalnie napisany w taki sposób, żeby wyszło to na korzyść Jacka, bo gdyby go napisać inaczej i bardziej prawdopodobnie, to książka już by się w tamtym momencie skończyła. Naciągane to wszystko. Samo poszukiwanie ‘’idealnej ofiary’’ Jacka też było strasznie naciągane, bo ze swoimi pieniędzmi i wpływami, mógłby sobie już dawno temu kogoś takiego znaleźć, a nie narzekać, że tyle musi czekać. Ciężko mi też uwierzyć, że ten błyskotliwy psychopata, który jest zawsze krok do przodu nie zauważył, że Grace dosypuje mu coś do whisky tuż pod jego nosem.

Od początku łatwo przewidzieć, o co tu chodzi, jedynie możesz się zastanawiać jak to się skończy. Nawet jak coś się wydarzy to od razu zgadniesz, kto za tym stoi. Nic tu czytelnika nie zaskoczy.

Bohaterka jest nie tylko nierozsądna, jest okropnie naiwna (albo zdesperowana) jak na kobietę po 30-stce i kilku związkach. Nie drąży tematu przeszłości swojego partnera, a jego naciski na szybkie wejście w poważny związek i nakłanianie jej do rzucenia pracy w ogóle nie wzbudza podejrzeń Grace. Za to postać Millie przedstawiono i dobrze i zrobiono jej krzywdę - dorosła kobieta wypowiadała po 3 słowa na poziomie 3-letniego dziecka i wydaje mi się, że u osób z zespołem Downa wcale to tak nie wygląda. Ale przynajmniej pokazano, że jest inteligentna i tak naprawdę bez jej działań ta historia skończyłaby się inaczej.

Z innych rzeczy, które zauważyłam: Jack najwyraźniej potrafi się teleportować. W scenie podróży poślubnej Grace otwiera oczy jak słyszy szum prysznica, a Jack stoi obok niej, więc albo ma bardzo długą rękę albo otwiera drzwi i włącza prysznic umysłem albo zdołał na paluszkach błyskawicznie wrócić do Grace, skoro dziewczyna w ogóle nie słyszała kroków ani drzwi (które chyba nawet były pozostawione na oścież, co już ją powinno zastanowić).

Zbędne opisy, które dosłownie nikogo nie obchodzą, np. ‘’Z innej szuflady wyciągam cieliste pończochy, bo chętniej noszę właśnie pończochy niż rajstopy”. Nie, nikt nie pomyślał i się głęboko nie zastanawiał ‘’zakłada pończochy, a czemu nie rajstopy?’’. Ale przynajmniej językowo bardzo lekka, więc czyta się szybko.

Gdzie w ogóle jakieś zakończenie, co się działo potem z Grace i jej siostrą?