Zenith

Akcja związuje się tu momentalnie i równie szybko zostaje całkowicie rozwiązana. Dziewczyny wpadają w kłopoty, dostają zadanie z rodzaju raczej średnio możliwych do wykonania i zaledwie po kilku rozdziałach wypełniają je bez większej zadyszki. Później historia traci rozpęd i gubi tempo. Błądzi na jałowym biegu między kolejnymi dłużyznami, nierówno rozkłada wątki poszczególnych postaci i tylko raz na jakiś czas oferuje większy zryw – a to niespodziewany atak, twarde lądowanie czy kolejna międzyplanetarna inwazja. Są to jednak głównie nierówne podrygi i usilne oddalanie oczywistego już finału. W międzyczasie mrugnie do nas kilka ciekawszych pomysłów: robot zabujany w komputerze pokładowym, nadpobudliwa trzynastoletnia najemniczka czy tajemnicza mutacja dotykająca jednego z bohaterów. Autorki jednak chyba nie dostrzegły frajdy, jaką mogą zapewnić wszystkie te dodatki, bo je po prostu pominęły albo skutecznie wygasiły.

“Zenith” to książka opowiadająca o grupie nietuzinkowych bohaterów (z ekstra mocami lub ekstra mieczami) przemierzającej brutalny i różnorodny (na oko) kosmos. Co więc przykuwa naszą uwagę? Niezwykłe ekosystemy, ukształtowanie terenu, lokalne kultury czy może pytanie dlaczego jedna z dziewczyn urodziła się kuloodporna? Niestety nie. Najbardziej w oczy rzuca się całkowite niezdecydowanie autorek w kwestii kreacji głównej bohaterki. Każda z pań miała chyba własną wizję antagonistki, przez co Recall buja się na kompasie moralnym jak w lunapark...

Ta książka miała być prawdziwym KOSMOSEM, porywająca, żywiołowa i uzależniająca od pierwszych stron. Miała być powieścią, dzięki której polubię motyw galaktyczny w książkach. I cóż, nie wyszło. Autorki stworzyły nowy, rozległy świat, mocno rozbudowany i dobrze wykreowany, i w sumie tyle. Cała reszta nie potrafiła mnie zainteresować, a książka ma ponad 600 stron. Nie polubiłam się z bohaterami, a początek był prawie nie do przejścia. Albo raczej nie do przeczytania. Nudziłam się. Na pewno to zasługa mnie samej, bo totalnie nie potrafię odnaleźć się w motywie kosmosu, ale mam wrażenie, że fabuła nie pomagała. Czy polecam? I tak i nie. Tak, bo jeśli lubicie takie historie ze statkami kosmicznymi w tle, jest duże prawdopodobieństwo, że polubicie się i z tą opowieścią. A w innym wypadku? No cóż, może lepiej wziąć się za coś innego.

Naprawdę piękna okładka „Zenithu” od początku zachęca do sięgnięcia po tę książkę. Sam opis również sugeruje interesującą wyprawę w kosmos rodem ze „Strażników Galaktyki”. Jednak okładka to jedno, a treść drugie. Oczekiwałam dość dynamicznej i interesującej akcji, którą będę mogła przeżywać jeszcze kilka dni. Zwłaszcza, że książka to grubasek. No i się niestety zawiodłam.

Jedna z autorek książki, Sasha Alsberg jest dość popularną youtuberką, związaną z książkami. Doskonale więc zna książki młodzieżowe, a wraz z tym orientuje się w popularnych motywach, które zainteresują czytelnika. Natomiast druga autorka napisała bestseller młodzieżowy w Stanach Zjednoczonych. Razem powinny stworzyć dzieło pełne porywających wątków, przez które spędzi się nieprzespaną noc. Tymczasem wyszło z tego 600. stronicowe dzieło, gdzie akcji można policzyć...

Zenith to książka, która nie jednego zachwyci swoja zawartością. Początkowo miałam obawy, co do objętości książki, bo to lekko ponad 600 stron. Tak dobrze szło mi czytanie, ze potrafiłam śnic o: Androma Racella, galaktyczna bohaterka kapitan, dowódca statku o nazwie MARUDER

W galaktyce i dla wrogów znana, jako Krwawa Baronowa. Razem z przyjaciółkami buszują, jako gwiezdne, piratki. Uwielbiam to, ze w tej książce siłą, mądrością, wsparciem są kobiety.

Akcja książki dzieje się w kosmosie, poznajemy bohaterów, którzy towarzysza Andi oraz Tych, którzy sa wrogami np. stara miłość a potem wróg, DEX, który pokochał Ją, lecz chwile później wydał wrogom. Jaką tajemnice Dex nosi w sercu, o której nie wie Adroma?

Jeżeli jesteś fanem gwiezdnych wojen, strażnicy galaktyki to ta książka będzie idealna dla Ciebie. Powiem tak, ze gdyby nie wydawnictwo, dzięki któremu miałam możliwość przeczytania jej (za to z całego serca dziękuje) to pewnie bym nie sięgnęła, aleeee jakie było moje zaskoczenie, kiedy okazało się ze to jest to, co uwielbiam, a wiecie, dlaczego? Tekst, język, nazwy nie sprawiały mi problemu w zapamiętaniu bohaterów jak i planet, zwyczajów itp. Książka składa się z opowiadania równych osób, które, na końcu maja ze sobą mnóstwo wspólnego, ale to dopiero początek tego, co ma się stać.

Już nie będę mówiła, co książka a tym bardziej jej zakończenie zrobiło mi z głowa!!! KOSMOS! Kolejnym plusem w te...

Ta książka jest rewelacyjna! Po świetnym prowadzeniu do fabuły i enigmatycznym pierwszym rozdziale akcja nabiera tępa i nie zwalnia do ostatniej strony. Pomimo tego, że przez większą część powieści nie ma zwrotów akcji to czyta się ją świetnie. Jest to spowodowane lekkością pióra autorek i masą wydarzeń. Ale tak jak powiedziałem, zwrotów akcji nie ma przez WIĘKSZĄ CZĘŚĆ powieści. To znaczy, że gdzieś występują. Ostatnie 50/100 stron to istna petarda pełna spektakularnych zwrotów fabularnych. Pisarki po całej powieści porozrzucały "okruszki", czyli pozornie nic nieznaczące zdania, słowa czy zachowania. Ale tylko pozornie, bo w rzeczywistości prowadzą do spektakularnego zakończenia, które łączy wszystkie tzw. okruszki w całość.

Androma Rzacella znana też jako Krwawa Baronowa jest silną postacią żeńską. Została zahartowana przez życie. Umie sama o siebie zadbać. Uwielbiam jej sarkastyczny i wybuchowy charakter. Wszędzie gdzie się pojawi sieje zniszczenie. Wielu uważa ją za bezduszną i oziębłą, ale wbrew pozorom jest bardzo uczuciową postacią. Przeżywa każdą zabitą osobę. Każda ofiara pozostaje w jej pamięci na zawsze.

Jest to dość śmiałe porównanie, ale "Zenith" przypomina mi moją ulubioną książkę, którą są "Igrzyska Śmierci" autorstwa Suzanne Collins. Generał Cortas przypomina mi prezydenta Snow'a. Arcadius jest natomiast podobny do Kapitolu, miasta pełnego przepychu i bogactwa. Xen Ptera jest jak uboższe dystrykty w których ludzie umierają z głodu. A sam...

Kocham SF! Niestety jest to miłość, którą bardzo zaniedbuję. Dużo częściej ten gatunek towarzyszy mi w grach i filmach niż w książkach. Dlatego postanowiłam to zmienić. Okładka „Zenith” zadziałała na mnie jak magnes. No po prostu musiałam mieć ją w swoich łapach. Czy po przeczytaniu ostatniej strony była zadowolona z decyzji?

Andromę Racellę ceni się nie za jej urok, ale mordercze umiejętności. Nie bez powodu nazywana jest Krwawą Baronową. Jednak załoga statku zna również jej drugie oblicz. Dla nich jest po prostu Andi. I wszyscy oni zostają wplątani w pewną misję, od której zależy przyszłość galaktyki. Jeśli coś pójdzie nie tak… rozpęta się wojna.

Sami przyznajcie, czyż opis fabuły nie brzmi zachęcająco? Gdybyście jeszcze nie byli przekonani, pozwólcie, że zacytuję Sarah J. Maas:
„Porywająca galaktyczna przygoda! Żywiołowi bohaterowie, trzymająca w napięciu akcja i rozległy wszechświat sprawiły, że uzależniłam się już od pierwszych stron!”.
Czemu więc ta powieść ma tak niskie oceny? Spróbuję znaleźć na to odpowiedź.

Przede wszystkim nietypowy wątek główny: piraci i kosmos. Nie każdy czuje się z tymi motywami dobrze. Powiem jeszcze mocniej, trzeba go naprawdę lubić, żeby w pełni docenić pomysł na powieść. Jeśli jednak należycie do tej kategorii, to już od pierwszych stron poczujecie swojski klimat. Szybka, dynamiczna przygoda, awanturnicze wyprawy i zmieniająca się co chwilę akcja. Aż chciałoby się krzyknąć „Ahoj!”, z tą różnicą, że ten...

Moje upodobania czytelnicze to głównie thriller, kryminał oraz romans. Jednak to nie oznacza, iż nie lubię eksperymentować z innymi gatunkami. Tak było w przypadku książki Zenith. Wygrała ciekawość i chęć spróbowania czegoś innego😊 I wiecie co? Nie żałuję! Historia niesamowicie mnie wciągnęła. Na początku, nie ukrywam, że trochę przeraził mnie rozmiar książki, ale za to pod koniec żałowałam, że powieść nie jest dłuższa. Nawet nie wiem kiedy pochłonęłam te 600 stron!
Androma Racella, to od dziś moja galaktyczna bohaterka. Krwawa Baronowa, bo tak jest nazywana w gakaktyce, mimo, iż jest czasami okrutna i bezlitosna, skradła moje serce. Pod wieloma maskami, które przyodziewa, tak naprawdę to zagubiona dziewczyna o bardzo dobrym sercu.
A zatem, jeśli pasjonuje Was galaktyka, chcielibyście przeżyć niesamowite przygody wraz z Andromą i jej przyjaciółkami, zapraszam na pokład Marudera. Świetna zabawa gwarantowana!

"Zenith" co oznacza ten tytuł? Szczyt? Punkt kulminacyjny? A możne coś całkiem innego? Po przeczytaniu tej książki skłaniam się do dwóch ostatnich, ponieważ jak się okazuje to coś całkiem innego, ale dowiadujemy się o tym przy samym końcu książki.
Androma to młoda piratka kosmiczna, która poszukiwana jest w całej galaktyce. Poznajemy ją gdy ucieka przed łowcą nagród, który proponuje jej współpracę ze swoim zleceniodawcą. W zamian za uwolnienie syna, którego porwano i uwięziono w więzieniu, ofiaruje jej i całej załodze ułaskawienie. Dziewczyna do końca nie wie na co się pisze, ale się zgadza.
Książkę bardzo dobrze i szybko się czyta. nie brak w niej akcji i nieprzewidzianych komplikacji. Ja sama czekam aż przyjdzie do mnie kurier z drugą częścią, bo chociaż dużo się dzieje już w Zenicie to zakończenie (przynajmniej jak dla mnie) jest bardzo otwarte.