Zostawcie delfiny w spokoju

Nie od dziś wiadomo, choć nie ma na to naukowych dowodów, że zemsta jest kobietą oraz że najlepiej smakuje na zimno. To fascynujący mechanizm głęboko zakorzeniony w ludzkiej naturze. Mroczny i nieokiełznany. Czasami zemsta bywa destrukcyjna, niekiedy budująca, a innym razem stanowi po prostu wyrównanie rachunków.

Anna to niezwykła kobieta – obywatelka świata, absolwentka prawa, posiadaczka dyplomu MBA, niezależna bizneswoman nie uznająca półśrodków – założycielka jednej z najbardziej skutecznych fundacji pomagającym ofiarom przestępstw na całym świecie: „Fundacji Ultimo Victimarum” („Zemsta Ofiar”), która stosując dość niekonwencjonalne metody, owocnie walczy ze „złem” i nie tylko..

Prywatnie Anna to szczęśliwa żona Weroniki, kochająca tai chi, spacery, dobre wegetariańskie jedzenie, szalone koty, skórzane buty, czarny kolor, domowe nalewki i w ogóle życie – młoda kobieta. 16 lat temu spotkało ją jednak coś bardzo złego. „Coś” co naznaczyło ją na całe życie. Utraciła zaufanie do prawa i wymiaru sprawiedliwości i nie próbując okiełznać swojej żądzy zemsty, po prostu właściwie ją okiełznała.. A teraz nadszedł czas, by sprawiedliwości stało się zadość.

„Zostawcie delfiny w spokoju” to historia Anny – kobiety- wojowniczki, opowiedziana z olbrzymim dystansem, być może zbyt dużym.. A może tak właśnie trzeba. To wprost niewi...

Kiedy Anna wraz z rodzicami wracała do Polski, nikt nie spodziewał się tego, co się stanie. Miała tu być szczęśliwa, miała wieść beztroskie życie, jak wiele innych dzieci. Jednak stało się coś, co naznaczyło ją już na całe życie. Na dodatek wszystko zostało „zamiecione pod dywan”, a sprawcy nie zostali ukarani. Dziewczyna wraz z rodzicami wraca do Kanady, jednak o tym, co miało miejsce, nigdy nie zapomina.
Mijają lata, a Anna staje się dorosłą kobietą pragnącą zemsty. W tym celu zakłada pewną fundację, która ma za zadanie pomagać ofiarą. Już pierwsze zlecenie pozwoliło jej stwierdzić, że pomysł miała dobry. Pomoc innym okazała się tym, co chce robić, jednak nie tylko. Kobieta, mimo że minęło już wiele lat, nie zapomniała, pragnie zemsty i zamierza zniszczyć tych, co zniszczyli ją kiedyś. Jaki ma plan? Czy uda się go zrealizować? Jak potoczą się losy Anny? Komu pomoże fundacja?

Nie będę ukrywać, że z jednej strony opis mnie zaciekawił, jednak z drugiej jakoś nie mogłam się za czytanie książki zabrać. W sumie nie wiem, dlaczego tak z nią zwlekałam, bo okazała się to bardzo wartościowa pozycja. Od razu zaznaczam, że moim zdaniem nie jest to książka dla każdego. Dlaczego? Ponieważ porusza dość ciężkie tematy, a poza tym czytamy ją z perspektywy różnych czasów, co nie każdemu przypadnie do gustu. Mnie się podobała, historia Anna wywołała we mnie wiele różnych emocji, z zaciekawieniem śledziłam jej losy, nie mogąc się doczekać poznania zakończenia.

Główną...

Autor: Anita Szczecińska

Czy sprawiedliwości powinno stać się zadość? Na pewno tak. Każdy powinien zapłacić za swoje grzechy. Zemsta jest czymś co najlepiej smakuje na zimno. Misterny plan tworzony latami na samym końcu sprawia nam olbrzymią satysfakcję.

Anna po doznanej krzywdzie w Polsce razem z rodzicami wyjeżdża do Kanady. Przez całe swoje życie planuje zemstę na swoich oprawcach. Zakłada Fundację, która ma pomóc jej tropienie i karanie oprawców. Pomagają jej przyjaciele i rodzina, na których zawsze może liczyć. Ale czy to wszystko jest takie łatwe jak się wydaje? A może to o wiele, wiele grubsza sprawa? Czy zemsta przyniesie Annie ulgę?

Muszę przyznać, że miałam mały problem z tą książką. Zacznijmy od rozdziałów, które raz opowiadały o teraźniejszości, a raz o tym co się działo kilka miesięcy temu. Strasznie mi to mąciło w głowie. Nie mogłam się nieraz połapać co, gdzie, jak, kiedy i dlaczego. Było to dla mnie po prostu chaotyczne. Gdyby autorka napisała wszystko chronologicznie byłoby moim zdaniem lepiej.

Wiele dialogów było chyba źle napisanych. Zdanie zaczynała Anna, a końcówka świadczyła o tym, że jednak mówiła to Weronika. Nieźle się musiałam nagłowić, żeby nieraz zrozumieć kto co mówi. Niekiedy nie widziałam sensu pewnego zdania, bo tak jakby dwie wypowiedzi były połączoną w jedną.

Pomysł na książkę był dobry, ale wykonanie mogłoby być lepsze. Mimo wszystko szybko przebrnę...