Iluzjonista recenzja

W czasach PRL-u młody asesor (Gerard Edling) wraz ze swoim mentorem i początkującą dziennikarką Małgorzatą ( która woli jak się mówi do niej Gocha) prowadził śledztwo. Śledztwu nadano kryptonim "Iluzjonista". Seryjny zabójca zabijał kolejnych graczy z brydżowego kółka. Jedyną cechą łączącą ofiary jest wypalony znak zapytania na skórze. Śledczy, którzy walcząc z czasem i nadzorem Służby Bezpieczeństwa doprowadzają do ujęcia i skazania sprawcy.

Po 30 latach pojawia się naśladowca mordercy z czasów PRL-u. Kiedy zostaje znalezione ciało z podpisem Iluzjonisty i zagadką Edling zostaje poproszony o pomoc. Po pewnym czasie sytuacja się zmienia śledczy zaczynają traktować Edlinga jako podejrzanego. Na dodatek akta dawnej sprawy zaginęły, a osoby z nią związane albo milczą, albo znikają w niewyjaśnionych okolicznościach.


Akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych. Przeskakiwanie z jednego okresu na drugi jest zgrabne, dzięki czemu śledzimy jednocześnie dwa dochodzenia te toczące się współcześnie i te przeprowadzane 30 lat temu.
Aby iluzja się udała trzeba odwrócić uwagę odbiorcy a to udaje się mordercy bardzo długo zatem Iluzjonista i Magik (naśladowca) wprowadza nie tylko elementy iluzji ale i kolejne trupy. Akcja trzyma w napięciu a zagadki mordercy można spróbować rozwiązać z bohaterem. Często klucz do kolejnej zagadki kryje się w przeszłości. Na szczęście dzięki swojemu zaangażowaniu w śledztwo w przeszłości Ederling ma łatwiej.

Podchodziłam do tej książki jak do jeża. Nie przypadła mi do gustu seria o Chyłce więc czekałam na coś zupełnie innego. Miłe zaskoczenie. Udało mi się po części rozwikłać zagadkę związaną z mordercą. Ale tylko po części.
Jeśli ktoś nie czytał pierwszej części "Behawiorysta" (tak jak ja) nie ma się czego obawiać. Choć w książce mamy nawiązanie do poprzedniej części to jednak nie ma ono wpływu na fabułę.

P.S. Nawiązanie do patologicznych zachowań w sieci na które zgadza się coraz większa liczba użytkowników nie stawia nas ludzi w zbyt pozytywnym świetle.
P.S. Zagadka na końcu książki przeznaczona dla czytelnika to niezłe zakończenie.