Zawołać po imieniu tom 2 recenzja

„Zawołać po imieniu. Księga kobiet – więźniów politycznych 1944-1956”, autorstwa Barbary Otwinowskiej, to dwutomowa praca naukowa, która przedstawia losy kilkudziesięciu kobiet, które w okresie stalinizmu odbywały długie wyroki więzienia. Bohaterkami książki są kobiety, często nastoletnie dziewczyny, które stały się ofiarami reżimu komunistycznego ze względu na swoją działalność niepodległościową lub antykomunistyczną. W każdym z tomów znajdują się fragmenty wspomnień więźniarek oraz ich sylwetki wraz ze zdjęciami.

Dzięki Barbarze Otwinowskiej czytelnik ma możliwość poznania historii kilkudziesięciu kobiet, które trafiły do więzień w Fordonie, Inowrocławiu, Mokotowie i Łodzi. Warunki panujące tam były nieludzkie – ciasnota, głód, okrutne przesłuchania z użyciem tortur, ale przede wszystkim rozłąka i brak kontaktu z rodziną. To wszystko stało się prawdziwą szkołą życia dla wielu z nich. Co najbardziej zaskakujące, mimo nieludzkiego traktowania i warunków, które urągają godności człowieka, nie straciły one hartu ducha. Starały się celebrować święta Bożego Narodzenia i Wielkanoc, organizowały teatr, wspólne śpiewanie i wieczorki poetyckie, a także uczyły się od siebie nawzajem.

Czytając poszczególne historie, czytelnik może dowiedzieć się, czym była „wypiska”, co więźniowie otrzymywali w paczkach żywnościowych, jak wyglądała praca w więzieniu, jakie meble były w celach, a także co podawano na co dzień do jedzenia. Najbardziej zapadły mi w pamięć fragmenty wspomnień, w których skazane opisywały, jak przechodziły ciążę, poród, a następnie wychowywały dzieci w warunkach więzienia. Wspomnienia te są niezwykle przerażające i dają wiele do myślenia.

W mojej ocenie „Zawołać po imieniu. Księga kobiet – więźniów politycznych 1944-1956” to pozycja obowiązkowa dla wszystkich osób interesujących się historią PRL oraz historią kobiet. Lektura tej książki była dla mnie ogromną przyjemnością, dlatego gorąco ją polecam.
W mojej ocenie „Zawołać po imieniu. Księga kobiet – więźniów politycznych 1944-1956” to pozycja obowiązkowa dla wszystkich osób interesujących się historią PRL oraz historią kobiet. Lektura tej książki była dla mnie ogromną przyjemnością, dlatego gorąco ją polecam.