Nowicjuszka recenzja

„Nowicjuszka” to drugi tom „Trylogii Czarnego Maga” autorstwa Trudi Canavan. Akcja powieści rozgrywa się kilka miesięcy po wydarzeniach znanych z pierwszego tomu „Gildia Magów”. Sonea – dziewczyna pochodząca ze slumsów – zostaje oficjalnie przyjęta w poczet nowicjuszy Gildii Magów. Ogromna ilość nauki, konieczność oswojenia się z nową sytuacją to nie jedyne problemy z jakimi musi się zmierzyć. Bardzo szybko dziewczyna staje się obiektem kpin i szykan ze strony rówieśników, pochodzących ze szlachetnych rodzin. W tym samym czasie młody mag Dannyl, otrzymuje w tajemnicy zadanie - zbadanie przeszłości Wielkiego Mistrza Akkarina, który wbrew prawu Gildii posiadł umiejętność władania czarną magią.

Lektura „Nowicjuszki” była moim drugim spotkaniem z twórczością Trudi Canavan. Czytana przed laty „Gildia Magów” nie zapisała się niczym szczególnym w mojej pamięci. Dlatego też, gdy sięgałem po drugą część trylogii, nie miałem co do niej wygórowanych wymagań. Liczyłem na przyzwoicie skonstruowaną fabułę, napisaną w sposób lekki i dynamiczny. Niestety czas spędzony nad „Nowicjuszką” był dla mnie miejscami prawdziwą udręką. Historia przedstawiona w powieści jest niespójna i niedopracowana. Wiele kwestii przedstawionych w książce w ogóle nie jest ze sobą powiązanych, a fabuła wlecze się niczym walec drogowy na autostradzie.

Największym mankamentem książki jest jej główna bohaterka. Pomimo swojego ogromnego potencjału magicznego, wsparcia ze strony części magów oraz doświadczenia w posługiwaniu się nożem i walkach ulicznych, Sonea pozwala się gnębić, obrażać i poniżać przez młodszych od siebie uczniów. Jej działania są irracjonalne. Zamiast stawić czoła Reginowi i jego bandzie, wykorzystuje swój czas i energię, aby znaleźć sposób na ich uniknięcie, przekradając się tajnymi przejściami pod budynkiem gildii. W pewnym momencie, czytając po raz kolejny, o tym jak Regin dokucza Sonei, zacząłem mu kibicować, mając nadzieję, że w pewnym momencie posunie się tak daleko, że dziewczyna się "złamie" i da upust wzbierającemu w niej żalowi, na skutek czego komuś z prześladowców stanie się coś strasznego. Jeżeli tak powinna wyglądać bohaterka, która miała inspirować młodych czytelników, to jak dla mnie jest to jedno wielkie nieporozumienie.

Również źle przedstawia się postać Rothena, opiekuna i przyjaciela Sonei. Ten dojrzały mag, naukowiec i wykładowca w Gildii Magów, nie reaguje, nie tylko na poniżanie swojej podopiecznej, ale także na plotki rozsiewane na temat jego rzekomego z nią romansu. Podkreślanie na każdym kroku, iż podjęcie radykalniejszych działań względem prześladowców, mogłoby sprowadzić na dziewczynę jeszcze więcej cierpienia, wydaje się nielogiczne. To samo tyczy się drugiego z bohaterów Danyla, który podążając śladami przeszłości Akkarina, mógł wprowadzić elementy grozy, intrygi i tajemnicy do całej historii. W jego wypadku autorka zdecydowała się skupić uwagę czytelników na relacji LGBT, który nie wnosi niczego do fabuły książki. Śledząc jego podróż, czytelnik jest nieustannie zasypywany różnego rodzaju moralizatorskimi tekstami, mówiącymi o tym, jaki świat jest niesprawiedliwy i ludzie bywają okrutni względem innych. Przy czym w książce nie ma ukazanej choćby jednej sytuacji, w której osoby homoseksualne były, w jakikolwiek prześladowane.

Podsumowując, „Nowicjuszka” to powieść nie dla każdego. Jej lektura nie była dla mnie szczególnie przyjemna, ze względu na niedopracowaną fabułę i bohaterów, których zachowanie było dla mnie nielogiczne. Myślę jednak, że każdy powinien wyrobić sobie sam zdanie na jej temat.