Spowiedź praktykującego alkoholika recenzja

Tego typu publikacji na rynku wydawniczym jest wiele, czytelnicy wykazują nimi zainteresowanie. Są z pewnością wiarygodniejsze od poradników z nakazami, zakazami ekspertów. Przyznam, że barwnie pisze na ten temat pani doktor Ewa Woydyłło, bez pouczeń, moralizatorstwa.

Tym razem dostajemy zbiór felietonów zmarłego w 2009 roku dziennikarza, poety, krytyka literackiego, publikowanych w tygodniku ,,Angora''. Rozważania stanowią zapis walki inteligentnego i wrażliwego człowieka z uzależnieniem.

Autor nikogo nie obwinia o swoje problemy ( postawa taka nie jest często spotykana), wręcz przeciwnie, jest wobec siebie krytyczny i zdystansowany. W sposób obiektywny ukazuje proces wychodzenia z nałogu. Pisze o samotności, izolacji, ostracyzmie społecznym. Wspomina o nagradzaniu siebie za sukcesy i zrekompensowaniu porażek.

Otrzymujemy prawdziwe spojrzenie na potyczki i zmagania z alkoholizmem. Widzimy też skutki, jakie przynosi.

No właśnie. Jakie mamy skojarzenie z osobą uzależnioną? Degenerat, flejtuch. Te stereotypy już dawno zostały obalone! Przecież tego rodzaju problemy nie dotyczą wyłącznie osób z nizin społecznych. Znaczna ich część to ludzie inteligentni, wartościowi, wykształceni i oczytani, często też o wysokim statusie społecznym, majątkowym. Tych nikt nie podejrzewa o jakikolwiek nałóg. A jednak tak się zdarza.

Znawcy tematyki akcentują, iż między piciem towarzyskim a w samotności jest cienka granica, którą łatwo przekroczyć. I tak też się stało w przypadku naszego bohatera.

Marek Koprowski podsumowuje, nazywając rzeczy po imieniu:

Książka ukazała się w 2010 roku, ale nadal pozostaje aktualna. Czytajcie, ku przestrodze.