Celibat. Opowieści o miłości i pożądaniu recenzja

Są takie książki, które ludzie chcieliby zniszczyć, tylko dlatego, że ukazują niewygodną dla nich prawdę. Wójcik nie boi się mówić tego, co myśli.

Zacznijmy od pewnego faktu. Celibat księży został usankcjonowany prawnie dopiero w XI wieku w czasach Grzegorza XVII w ramach tak zwanej reformy gregoriańskiej. Zgodnie z nią małżeństwa zawierane przez księży były uznawane za nieważne. Papież Innocenty III (1198-1216) uznał celibat za obowiązujące w Kościele prawo. Praktyka bywała jednak różna, nawet w Polsce w późniejszym średniowieczu zdarzali się księża żonaci. Za ostateczną datę potwierdzającą obowiązek celibatu uznaje się niekiedy dopiero 1917 rok, gdy wprowadzono nowy Kodeks Kanoniczny.

Dlaczego więc apostołowie mieli kobiety, a obecni księża nie mogą? Jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze - i o spadek. Gdy budujesz swój majątek przez całe życie, po twojej śmierci przechodzi on na najbliższą rodzinę (żonę i dzieci). No chyba, że jej nie masz i jesteś kapłanem - wtedy wszystko przechodzi na twoich zwierzchników.

Wójcik w swojej książce ukazuje, jak nienaturalny celibat ma zły wpływ na psychikę człowieka i niszczy go od środka. Co najważniejsze, nie jest to jego osobiste zdanie. Całość ma formę reportażu. Rozpoczyna się niewinnie wypowiedzią kobiety, która miała syna z proboszczem, który zmarł. Potem przechodzimy do historii bardziej mrożących krew w żyłach. Homoseksualizm, homofobia, uzależnienie od masturbacji, gwałty, molestowanie, pedofilstwo... Ukazuje, jak bardzo ludzcy są księża i jak zmuszanie młodych chłopaków (większość z nich, będąc prawiczkami, zaraz po maturze udała się do seminarium) do złożenia ślubów czystości negatywnie wpływa na ich wybory przyszłości.

Nie obeszło się bez ukazania hipokryzji nie jednej kurii czy probostwa, żądzy władzy i pieniędzy, ale przede wszystkim to jak inni ludzie chcą nami władać w bezczelny sposób. Wiele "gości" reportażu mówi bez ogródek o "powołaniu do pieniędzy" - mężczyznach idących na kapłaństwo, tylko dla łatwego zarobku.

To ciężka literatura i jeszcze cięższa prawda, a taka zawsze będzie mieć więcej zwolenników niżeli wyznawców. Nie jest to książka dla ateistów, którym będzie łechtać EGO, bardziej dla katolików, żeby zrozumieli, że kościołem rządzą tylko ludzie nie bogowie, za których się uważa duszpasterstwo. Ale w ostateczności myślę, że powinien do niej przysiąść każdy Polak.